Ο γιρος του κόσμου σε 80 μέρες

2

Οι πέντε συμμετέχοντες βρέθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης, περιτριγυρισμένοι από περαστικούς που τους κοιτούσαν περίεργα. Η αγωνία και ο ενθουσιασμός τους έκαναν να αναζητούν απεγνωσμένα τον πρώτο τρόπο μετακίνησης.

Γιάννης:
"Πρέπει να βρούμε κάποιον πρόθυμο να μας βοηθήσει. Ίσως κάποιος αγρότης να μπορεί να μας πάει με το κάρο του στην επόμενη πόλη."

Μαρία:
"Συμφωνώ, αλλά πρέπει να προσέχουμε να μην φαινόμαστε απελπισμένοι. Πρέπει να δείχνουμε ευγενικοί και αποφασιστικοί."

Κώστας:
"Ο Θεός θα μας βοηθήσει. Πρέπει να έχουμε πίστη και να παραμείνουμε ενωμένοι."

Άννα:
"Πρέπει να είμαστε στρατηγικοί. Ας χωριστούμε σε ομάδες και να ρωτήσουμε τους ντόπιους."

Νίκος:
"Θα ρωτήσω εκείνον τον κύριο με το καπέλο. Φαίνεται καλός άνθρωπος."

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε ομάδες. Ο Γιάννης και η Άννα κατευθύνθηκαν προς την αγορά, ενώ η Μαρία, ο Κώστας και ο Νίκος πήγαν προς το πάρκο.

Ομάδα Γιάννη και Άννας:

Γιάννης:
"Άννα, πρέπει να βρούμε κάποιον που έχει μεταφορικό μέσο και είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει. Ίσως ένας αγρότης ή κάποιος που πηγαίνει σε κοντινό χωριό."

Άννα:
"Ας δοκιμάσουμε στον πάγκο με τα λαχανικά. Ίσως κάποιος να έχει φορτηγό."

Οι δύο πλησίασαν έναν ηλικιωμένο κύριο που πουλούσε λαχανικά.

Άννα:
"Καλημέρα σας. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να πάμε στην επόμενη πόλη. Μήπως έχετε κάποιο μέσο μεταφοράς ή γνωρίζετε κάποιον που θα μπορούσε να μας βοηθήσει;"

Ο ηλικιωμένος κύριος χαμογέλασε ευγενικά.

Ηλικιωμένος:
"Δεν έχω φορτηγό, αλλά ο γιος μου έχει ένα κάρο. Μπορεί να σας βοηθήσει. Περιμένετε λίγο."

Ομάδα Μαρίας, Κώστα και Νίκου:

Μαρία:
"Νίκο, προσπάθησε να είσαι λίγο πιο σοβαρός όταν ρωτάς τους ανθρώπους. Πρέπει να μας πάρουν στα σοβαρά."

Νίκος:
"Μην ανησυχείς, Μαρία. Θα τα καταφέρουμε!"

Ο Νίκος πλησίασε έναν άνδρα που καθόταν σε ένα παγκάκι.

Νίκος:
"Γεια σας! Ψάχνουμε για βοήθεια. Χρειαζόμαστε να πάμε σε μια κοντινή πόλη χωρίς χρήματα και χωρίς κινητά. Μπορείτε να μας βοηθήσετε;"

Ο άνδρας γέλασε με την ειλικρίνεια του Νίκου.

Άνδρας:
"Είστε τρελοί, αλλά μου αρέσετε. Έχω ένα ποδήλατο με καρότσι. Μπορώ να σας πάω μέχρι το επόμενο χωριό."

Η Μαρία και ο Κώστας αντάλλαξαν ματιές ανακούφισης.

Μαρία:
"Ευχαριστούμε πάρα πολύ! Θα μας σώσετε!"

Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν ξανά στην πλατεία, φέρνοντας μαζί τους τους καλόκαρδους ντόπιους που ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν.

Γιάννης:
"Καταφέραμε να βρούμε ένα κάρο. Ο κύριος θα μας πάει μέχρι την επόμενη πόλη."

Μαρία:
"Κι εμείς βρήκαμε ένα ποδήλατο με καρότσι. Θα πάμε μαζί του μέχρι το επόμενο χωριό."

Κώστας:
"Ο Θεός μας έδειξε τον δρόμο. Πρέπει να συνεχίσουμε με πίστη."

Νίκος:
"Αυτό θα είναι το καλύτερο ταξίδι της ζωής μας! Πάμε!"

Οι πέντε φίλοι ανέβηκαν στο κάρο και στο ποδήλατο με το καρότσι, έτοιμοι για την πρώτη τους μετακίνηση. Η περιπέτειά τους μόλις ξεκινούσε, και τα πρώτα βήματα τους έδειχναν πόσο συναρπαστική και απρόβλεπτη θα ήταν η διαδρομή.