In Another life

Final Selection-♡

Elimdeki kılıcı kabzasına koyarak yüzümü ekşittim.
Güçlü olmayan herkesi koruyan bir velet, herkesin yaşamasını sağlıyordu. Bu çocuğun sorunu neydi?

Son 6 günde öğrendiğim birsey varsa, o da buradaki veletlerin Şeftali Kafa olmasa tahtalı köyün dibini boylayacağıydı. Ne güçsüz şeyler ama...

Çıktığım ağacın tepesinden indim ve çığlık sesine doğru yöneldim. Gördüğüm iblise doğru harekete geçemeden Şeftali saçlı veledin çıkmasını izledim. Kurtardığı çocuğu yanındaki başka birine emanet etti ve- Dur bir dakika... Kılıcında kırıklar vardı...

Az önce yaralanan çocuk arkadaşına gitmemesi gerektiğini biliyor gibiydi. Akıllı şey...

Beklemedim ve çocuğun arkasından koştum. İblisi gördüğüm an, ufak bir küfür savurarak çocuğun hamle yapmak için zıpladığını gördüm. Kılıcı Kırıla-
cak!

Kılıcımı kabzasından çıkardım ve hızla atıldım:

"Alev Nefesi, Birinci Form: Bilinmeyen Ateş!"

İblise doğru saldırıya geçtiğim anda iblis gülerek bana döndü. Az önceki çocuğa zaman kazandırabildiğimi umut ederek iblise yöneldim.

Kılıcım iblisin kafasına değdiği an ne kadar sert olduğun anladım, kaç insan yemişti bu manyak?

İblisin vücudundan destek alarak geriye doğru zıpladım ve alanı taradım. Şeftali kafanın henüz hamle yapmadığını gördüm. Onu şaşırttın kızım, aferin sana

"Sakın ol kılıcı kullanayım deme, kılıç hasarlı!"

Yeniden iblise doğru yöneldim ve kılıcımı aşağı doğru savurdum.

"Alev Nefesi, Üçüncü Biçim: Alevli Evren!"

Kılıcım İblisin boynuna geldiğinde dişimi sıktım. Kılıcı biraz daha derine ittirdim fakat gücümün yetmediğini fark ederek geri çekilcekken arkamdan bir el geldiğini fark ettim. İblisin ellerinden birini gözden kaçırmıştım.

Az önceki veletin benim yerime o kolla ilgilenmesi üzerine gülümsedim ve kılıcımı İblisin boynundan geçmesini büyük bir zevkle izledim. Az önce benim sırtıma çarpmıştı. Bilmeden de olsa bileğimi öne doğru ittirmişti.

İblisin tozlaşmasını izlerken bakışlarımı Şeftali Kafaya çevirdim.

"Adın ne?"

"Sabito, Sen?"

"Mina"

"Teşekkürler, hayatımı kurtardın"

"Ben olmasam da hayatta kalırdın"

Bunun ikimizde bir yalan olduğunu bilerek sustuk.

"Sanırım geride bıraktığın çocuk-"

"Giyuu, Giyuu iyi mi?!"

Hızla geldiği yere doğru geri döndü, ben ise az önce öldürdüğüm iblise son kez baktım.

ERTESI SABAH

Sabah vakti, gözlerimi seçim sonrası hayatta kalan herkese çevirdim. Onun yüzünden elenmesi gereken herkes yaşıyordu.

Omzuma konan kargayı kıkışladım ve kendi emeği ile hayatta kalan biri olmanın verdiği ego ile yürüdüm. Cevherlerden birini herkesten önce seçtiğimde arkamda hissettiğim onlarca düşmanca bakışı görmezden geldim. Muhtemelen kendilerini kurtaran "O" olduğu için önce onun seçmesini istemişlerdi.