Chapter - 17

68 5 0
                                    

အခန်း (၁၇) နံရံဆေးရေးပန်းချီ

သူသည် အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး အမှန်တကယ် စာတတ်သည့် ဆရာတစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် သူ့အနေနှင့် တစ်မှ တစ်ဆယ်သာ သိသော လူတစ်ယောက် မဟုတ်နေပေ။ ထို့အပြင် သူကဲ့သို့သော မုဆိုးအိုကြီးများသည် ဂဏန်းသင်္ချာရေတွက်သည့်နေရာတွင် ကျွမ်းကျင်ကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့အနေဖြင့် အခြားနေရာများတွင် သိချင်မှ သိမည် ဖြစ်သော်လည်း ရေတွက်သည့်နေရာတွင် အမှန်တကယ် ဆရာတစ်ဆူ ဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ရေတွက်ခြင်းသည် အမဲလိုက်ထွက်ရာတွင် မသိမဖြစ် သိထားရမည့် အရည်အချင်း တစ်ခုဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ အမဲလိုက်အဖွဲ့များသည် အချင်းချင်း ပြိုင်ဆိုင်နေကြသဖြင့် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရေတွက်တတ်သည့် လူတစ်ယောက် ကို အဖွဲ့ထဲတွင် လိုအပ်ပေသည်။

လိုဏ်ဂူထဲမှ ကလေးများသည် တစ်မှ သုံးဆယ်အထိ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရေတွက်တတ်နေကြောင်း ကို သိလိုက်ရသည့်အချိန်တွင် မုဆိုးအိုကြီးသည် အတော်လေး ပျော်ရွှင်သွားလေ၏။ ထိတ်လန့်ခြင်းနှင့် အံ့သြခြင်းတို့ကိုလည်း တစ်ပြိုင်နက်တည်းပင် ခံစားလိုက်ရလေ၏။ သူသည် စာသင်ကြားပေးရသည်ကို သဘောကျသည့်လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ကံဆိုးသည်မှာ တောင်ထိပ်ဒေသမှ ကလေးများသည် စာသင်ကြားခြင်းကို ဝါသနာမပါကြခြင်းဖြစ်သည်။

ဤကဲ့သို့‌သော ရှားပါးသည့် စိတ်ပါဝင်စားမှုဖြင့်ဆိုလျှင် သူ့အနေဖြင့် စာသင်ပေးရသည်ကို ပို၍ ပျော်ရွှင်မိလေသည်။

သူတို့သည် ပိုများသော နံပါတ်များကို သင်ကြားလာနိုင်သဖြင့် ကလေးများသည် ဆရာအပြောင်းအလဲ လုပ်ရန် ကိစ္စကိုမပြောကြတော့ပေ။ ထို့အစား ကလေးများသည် မုဆိုးအိုကြီးသင်ကြားပေးသည်ကို စိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် နားထောင်နေကြလေသည်။ သူတို့သည် ပိုများသော နံပါတ်များကို သင်ကြားနိုင်ရန်အတွက်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေကြလေသည်။ ဆီဆာသည် အိပ်ယာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေခဲ့ပြီး လိုဏ်ဂူထဲတွင် အပျင်းရိဆုံးသော တစ်စုံတစ်ယောက် အနေဖြင့် ရှိနေခဲ့လေသည်။
မုဆိုးအိုကြီးပြန်လည် ထွက်ခွာသွားတော့မည့် အချိန်တွင် သူသည် ကလေးများကို မထားခဲ့နိုင်ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ သူ့အနေဖြင့် နောက်ထပ် သင်ကြားပေးလိုသည့် အရာများစွာ ရှိနေပေသေးသည်။ ယခင်အကြိမ်များက သူသည် ကြာမြင့်ပြီးတစ်ခါမှသာ လိုဏ်ဂူသို့ လာလေ့ရှိခဲ့သည်။ ယခုတွင် အခြေအနေများ ပြောင်းလဲသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူသည်ကလေးများကို စာသင်ပေးရန်အတွက် တက်ကြွလာခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့်သူသည် လိုဏ်ဂူဆီသို့ မကြာခနလာရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေ၏။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ့အနေဖြင့် တောင်ထိပ်ဒေသမှ ဤနေရာသို့လာသည့်ကိစ္စမှာ လွယ်ကူသည့် ကိစ္စတစ်ခုတော့ မဟုတ်နေခဲ့ပေ။ သူအလေးအနက်စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် တိရိစ္ဆာန်သားရေလိပ် တစ်ခုကို ချန်ထားခဲ့လိုက်သည်။ ထိုစာလိပ်တွင် ပိုများသော စာလုံးများနှင့် နံပါတ်များ ပါဝင်နေပေသည်။ သူသည် ထိုစာလိပ်ကို ရှောက်ရွှမ်ဆီသို့ ပေးခဲ့လိုက်ပြီး စာသင်၊ စာဖတ်ချင်သည့် ကလေးများ အနေဖြင့် ရှောက်ရွှမ်ကို သွားပြောရန် မှာခဲ့လိုက်သည်။

ကမ္ဘာဦးစစ်ပွဲတို့ရာဇဝင် ( ကမၻာဦးစစ္ပြဲတို႔ရာဇဝင္  )Where stories live. Discover now