açelya

🌺 -1

Maraş'ta herkesin birbirini tanıdığı hepsinin küçüklüğünün geçti herkesin bir sürü anısı olduğu o mahalle o küçük çocukların büyüdüğüne ve artık ufak ufak başlayan aşk kıvılcımlarına sahiplik yapıyordu çoğunun ufaktan başladığı bir aşk hikayesi olsada her zaman dillerde olan çok yakıştırılan iki genç vardı cüneyd ve zeynep

Zeynep annesi meryem babası naim ile beraber yaşıyordu babası yaşadıkları yerde ki camide imamlık yapıyor annesi ise kendi börek dükkanlarının başında duruyor halası ise kuran kursunda yaş fark etmeksizin her genç kıza ders veriyordu

Zeynep haftanın 4 günü arkadaşları mira ve sena ile kursa gider cuma günleri ise babası cuma günü vaaz verdiğinde camiye gider babasını dinlerdi

Cüneyd ise annesiyle beraber yaşıyordu babası ise istanbulda faniler adındaki tarikatta önemli işleri olduğu için istanbuldaydı cüneyd her cuma naim efendinin yanına gider sohbetine ortak olurdu

Aynı zamanda biraz olsun gözbebeği zeynep'i görebilmek için sohbetten geç çıkar en erkende cüneyd sohbet'e giderdi

Zeynep halasının ricası üzerine ders bittikten sonra sena ve mira ile etrafı topluyorlardı

"hadi,çıkalım artık kızlar bitti zaten kurs ne diye oturuyorsak hala" diye söylendi mira

Zeynep bunun üzerine bugün için planladıkları şeyi dile getirdi "bugün geliyorsunuz değil mi? O kadar hazırlık yaptık annemle."

"geliyoruz tabi zeynep,annenin böreklerini hep cüneyd efendi yiyor birazda biz yiyelim"

Senanın bunu demesi ile yanaklarının al al olması bir oldu zeynep'in. Kendini açıklama gereği hissetti

"latife edip durmayın! Sizde yiyorsunuz işte!"

"zeynep haklı kızım cüneyd meryem ablanınkileri yemiyor,gözbebeğinin yaptıklarını yiyor"diye devam ettirdi mira

"sizde iyice alay konusu yaptınız beni hem ben hiç alay ediyor muyum sizin gönlünüzdekilerle?" Zeynep kızların alay ettiğini biliyordu ama yinede sinirlendiğini hissetti zaten ailesi bu konuda çok üzerine geliyordu

"zeynep yaa gülelim istedik biraz tamam özür dileriz düşünemedik" deyip sarıldı mira zeynep'e

•••••••••

Zeynep elindeki anahtarla eve girip arkadaşlarını da içeri almıştı,annesine selam vermiş kızları bahçeye götürüyordu kurstan önce masayı hazırlamış bir tek çay servisi kalmıştı

"çayları da getireyim bir güzel muhabbetimizide ederiz sonra"

"bekle bende geleyim zeynep yardım ederim." Deyip yardıma koştu mira

"zeynep bişey sorucam ama kızma,üzülmede olur mu?"

Miranın sorusu üzerine iyice meraklanan zeynep "sor canım Estağfirullah neden üzüleyim?"

"meryem abla...."

"ne olmuş anneme?"

"bişey olmadı sakin ol sadece hiç mi izin vermiyor? görüşmenize bile mi? Kızım yemek götürmekten başka bir şey yapmıyorsun ki tamam gönlünüz var birbirinizde ama sizde hemen istemiyorsunuz ki geç olsun güç olmasın kafasındasınız"

Zeynep gözlerinin dolması ile elindeki çaydanlığı tekrar ocağa bırakmış, arkasını mutfak tezgahına yaslamıştı

"bilmiyorum ki? Neden izin vermiyor cüneyd'in ne kusurunu gördüde böyle davranıyor? kafam çok karışık bir açıklama bile yapmıyor bana görmüyor musun dükkanda bile çalışmama izin vermiyor zorunda olmadıkça ben yemek bile götürmüyorum...."

"doldurma gözlerini hemen zeynep bulunur bi çaresi elbet,tasalanma hem biz mi konuşsak bir kere belki öğreniriz nedenini?"

"Hayır mira sakın! Zaten Cüneydin adı geçince bile benden biliyor,benim derdimle dertlenmeyin. Hadi çaylar soğudu gidelim"

••••••••••••

Zeynep bugün babasının vaaz vericek olmasıyla daha bir heyecanlıydı, asıl mesele babası değil babasının yanında duran cüneyd'di her cuma camide babası vaaz verir cüneyd ise babasının yanında dinler sohbetlere eşlik ederdi zeynep ise her cuma onları dinlemeye giderdi.

"anne,anne babam vaaz vericek bugün yemek götüreyim mi önceden?"

"götür kara kuzum,bende zaten komşuya gidicektim kızı hastalanmış."

"Allah şifa versin,selamımı iletirsin anne. Ben babama yemek götüreyim,Allah emanet ol."

"sende kara kuzum."

............

"Zeynep abla! Zeynep ablaa!"

"ayşe,koşturma hasta olucaksın bekliyorum seni gel." Deyip Ayşe'yi beklemeye başladı zeynep"

"yok zeynep abla gelmeyecektim ben,sana bir şey demeye geldim."

"hayırdır inşallah? Bir şey olmadı değil mi?"

"hayır zeynep abla bir şey olmadı sağol sorduğun için ama benim diyeceğim şey başka.eğil bir az zeynep abla aynı boydaymışız gibi bekliyorsun ya!"

"senin dilinde pek uzamış ayşecim,eğildim söyle hadi merak ettim."

"bak kimseye söylema ama cüneyd abi tembihledi"

Zeynep gülmesini tutamamış aynı zamanda cüneydin adını duyunca hızlanan kalbini umursamayıp ayşeyle uğraşmıştı.

"ayşe cüneyd abin onu sana söylemiştir sen söyle bakayim ne dedi? madem duyulmasın sessizce söyle o zaman"

"Cüneyd abi diyorki bugün gelicekmi vaaz dinlemeye?"

"ayşecim,gelicem ama sen cüneyd abine bir şey söyleme arkadaşlarına oyna ben uğrarım onun yanına hadi bakalım koş..."

"tamam zeynep abla Allaha emanet ol."

"sende güzelimm."

"zeynep hanım..."

Zeynep adını duyması ile kafasını çevirmiş gördüğü kişi ile gülümsemesi büyümüştü. Tabi azıcık latife yapmayıda ihmal etmemişti

"ne o cüneyd efendi ayşe yeni güvercininiz mi? Böyle gizli saklı haber yollatmak sevdiğiniz şeylerden biri galiba?"

Cüneyd zeynep'in alay etmesiyle gülümsemiş her şeye rağmen gülen gözbebeğini bekletmemek için hemen söylenmişti"malumunuz,etrafta gözde kulakta çok fazla Pek duyulsun istemedim biliyorsun..."

Zeynebin morali bozulsada pek bozuntuya vermek istememişti"haklısın,bir süre böyle devam edicek gibi merek etme vaaz dinlemeye gelicem."

ama onun her halini uzaktan anlayacak kadar seven cüneyd anlamıştı tabi "asma hemen suratını zeynep'im halledicez.Derdi veren Allah dermanınıda verir elbet." Diyerek teselli etti zeynep'i ama en az onun kadar çıkmazdaydı Cüneyd.

Zorlada olsa gülümsemeye çalıştı zeynep biliyordu imkansız olduklarını ama içinde hep bir umut olabilme ihtimali de vardı deniyordu,deniyecekti,deneyeceklerdi.

*nasılsınız? Umarım iyisinizdirr 🦋 bu hikayenin üzerinde çok fazla durmak istiyorum açıkçası şu an telefondan bu kadar oldu ama bilgisayara geçersem çok daha rahat ediceğimi düşünüyorum ilk bölüm... inşallah beğenirsiniz, yorumlarınızı merak ediyorum :)🌺🩶* hatalarım olursa kusuruma bakmayın lütfen 💗