" සින්දු ඇහුවද..."
මගේ ලගට ඇවිල්ල ඇදේ එහා පැත්තෙන් නිදාගෙන ඉන්න සිතාන්ව දැකපු මගේ හිත ගැස්සුනා...එයා අහනව සින්දු ඇහුවද කියල...ඇහුව පම්කක්...නින්ද ගියානෙ යකෝ මට...
" හ්ම්.."
එයා මගෙ එහා පැත්තෙන් නිදාගෙන ඉන්න එක මට අපහසුවක් උනත් එයා එහෙම ඉන්න එකට මන් හිත යටින් ආස කළා...මොකද මගෙ ජීවිතේ මට හම්බ උනු මන් ගැන වැඩිපුරම වද වෙන කෙනා එයා නිසා....මන් හිතුවෙ කවුරුවත් මට ආදරේ නෑ...මාව කාටවත් ඕන නෑ කියල...ඒක නිසාමයි මන් ආදරයක් ගැන හිතුවෙ නැත්තෙ...ඒත් අහම්බෙම් හම්බ උණු ඔයා මගෙ මුලු හිතම වෙනස් කරල අයියේ...
මන් දන්නෙ නෑ ඔයාට අයිය කියන්නද මාමෙ කියන්නද කියල...ඒත් මන් මේ ලෝකෙ දකින ආදරණීයම කෙනෙක් තමා ඔයා...මන් කිව්වෙ මට අනුව...ඔව් මේ ලෝකෙ සිය දහස් ගාණක් මිනිස්සු ඇති...මන් ඔයාට ආදරෙයි කවදාවත් ඔයාව දාල යන්නෙ නෑ කියන...ඒත් ඒ අතරින් කීයෙන් කී දෙනාද ඇත්තටම ආදරේ කරන්නෙ...
සිතාන්ගෙ තනි කලු පාට ඇස් දිහා බලාගෙන කල්පනා කරපු මගෙ කල්පනා ලෝකෙ විනාස වෙලා ගියෙ සිතාන් මට කතා කරහමයි...
" මොනාද කල්පනා කරන්නෙ ම්ම්..."
" නෑ මන් මේ කල්පනා කලේ....මොකුත් නෑ..."
කියන්න ගියපු දේ කියන්න හදලත් ආයෙ ඕන නෑ කියල හිතුනෙ බොරුවට මූව මුරුංග අත්තෙ තියල නලවන්න ඕන නැති නිසා...මම බොට කැමති නෑ...මන් ආස නෑ කිඩ්නැප් කරන උන්ට...
" ඔය කිව්වට මොනව හරි තියනව නේද ම්ම්...."
" ම්ච්....මොකුත් නෑ කිව්වනෙ...වදයක් වෙන්න එපා..."
එහෙම කියපු මම ඇදෙන් නැගිටලා කාමරෙන් එලියට ගියෙ සිතාන් මගෙ නම කියල මට කෑ ගහනව ඇහෙද්දි...
" ගෙදරින් එළියට යන්න තියනව නම් බොඩි ගාර්ඩ් කෙනෙක්ට කියල වාහනේ අරන් පලයන්...දැන් එලියට ගිහිල්ල නේද ආවෙ....ආහ් මධුර..."
" අයියෝහ්..එලියට නෙමේ අනේ යන්නේ...ඉන්න ටිකක් ඉක්මනට එනව...."
එහෙම කියපු මම ගෙදරින් එලියට ඇවිල්ල ගේට් එක ලග හිටගෙන පාර දෙපැත්ත බැලුවෙ කවුරු හරි ඉන්නවද කියල...මට එළියට යන්න නම් කිසිම උවමනාවක් නෑ....
YOU ARE READING
සිමධුර (ongoing)
Fanfiction" අයිති කර ගැනීම මතම පමණක් රැදුනු ආදරයකට....පෙරලා ආදරක් බලාපොරොත්තු විය හැකිද...?? "
