عملیات شیطانی

Episode 1

لوگان : تو گرگینه با ارزش من هستی، نمی تونم بذارم به خودت آسیب بزنی.
پسر گرگی : تو همیشه منو زندانی می کنی، من از اینجا متنفرم!
لوگان : فرار نکن، من فقط می خوام ازت محافظت کنم.
پسر گرگی : دیگه کافیه، به اندازه کافی توی این زندان آزارم دادی، من می خوام آزادانه زندگی کنم! * صدای گرگ*
لوگان : پسر گرگی، اون کار رو نکن!
پسر گرگی دروازه ای رو به سوی جهان انسان ها باز کرد و وارد دنیای انسان ها شد.
پسر گرگی : پس اینجا دنیای انسان هاست.

- یک هفته بعد -
یه مرد روستایی : تو هم شنیدی؟
آسیاب بان : منظورت اون گرگینه ایه که به تازگی این اطراف پیدا شده؟
مرد روستایی : شنیدم آدمای زیادی رو کشته.
آسیب بان : به احتمال زیاد شایعه است.

پسر گرگی (روایتگر) : از وقتی وارد دنیای آدما شدم اینجا رو پیدا کردم. نمی دونم چرا ولی وقتی مردم منو می بینن از من می ترسن و بهم حمله ور میشن. اما یه دختر هست که خیلی با من مهربونه، اون منو آورد توی خونه اش و بهم غذا و پناه داد.
امیلی : حالت بهتر شده، نه؟
پسر گرگی زبان اونو نمی دونه.
امیلی : به نظر میاد حرف زدن بلد نیستی. به نظر زخمات خوب شدن، حالا می تونی بانداژ ها رو باز کنی.
پسر گرگی (روایتگر) : اون دختر همیشه با من مهربون بود. اون منو نمی شناخت اما با این حال به جای ترسیدن از من منو دوست خودش دونست.

کد خدا : اون گرگینه رو باید بکشیم!
یه زن : اون خطرناکه، ممکنه به بچه هامون حمله کنه!
یه مرد : شنیدم یه دختر که توی یه کلبه توی جنگل زندگی می کنه بهش کمک می کنه.
یه مرد : اون دختر یه جادوگره! باید اونا رو بکشیم، اگه با هم متحد بشیم می تونیم شکستشون بدیم.

امیلی : چرا این همه سر و صداست؟
یه مرد : آهای تو! زود باش اون گرگینه رو تحویل ما بده!
امیلی : گرگینه؟ حتما منظورش تو هستی....
*نکته : امیلی نابیناست *
امیلی : زود باش فرار کن!
امیلی به پسر گرگی کمک کرد تا فرار کنه.
امیلی از کلبه اومد بیرون و مردم روستا اونو با بی رحمی کشتن.
پسر گرگی : امیلی...
پسر گرگی (روایتگر) : اونا خیلی بی رحمانه امیلی رو کشتن، قسم خوردم که هیچ وقت اونا رو فراموش نکنم و یه روز از همشون انتقام بگیرم.
رفتم توی یه شهر تا اونجا بتونم زندگی کنم، گوش ها و دم خودمو با شنل پوشوندم تا بقیه ازم نترسن.
مرد آهنگر ‌: اون پسره کارش خیلی خوبه.
جولیان : چرا همیشه شنل می پوشه؟
آهنگر : چون اون یه گرگینه این است، با این حال اون جون منو نجات داد.
جولیان : به نظر پسر خوبیه، اما خیلی کم حرف می زنه.
آهنگر : اون هنوز زبان ما رو خوب بلد نیست.
پسر گرگی : بازم بیاید اینجا.
آهنگر : تو امروز کارتو خیلی خوب انجام دادی، برو یه کم استراحت کن.
پسر گرگی : ممنون استاد.
جولیان ‌: اون هنوز هیچ اسمی نداره؟
آهنگر : اون بهم گفت تو دنیای خودش بهش میگن گرگینه بنفش.
جولیان : آهای تو!
پسر گرگی : با من کاری داشتید؟
جولیان : من یه اسم خوب روی تو می ذارم.
پسر گرگی : یه اسم؟
جولیان : تو خیلی شبیه گرگ ها هستی پس... بذار فکر کنم، اوم...
پسر گرگی : ...
جولیان ‌: آهان فهمیدم، اسمتو می ذارم آدولفو.
پسر گرگی : آدولفو.
جولیان : درسته، این از حالا اسم توئه.
آدولفو : من از حالا یه اسم دارم! *چشمای براق*
جولیان : چقدر هیجان زده شد. *خنده زیر لب*

آدولفو : مردم این شهر با من خیلی مهربون هستن.
یه زن : اونجا رو نگاه کن، اون آدولفوئه!
یه پیر مرد : مثل همیشه پر انرژیه.
یه سرباز : شما اون پسر رو می شناسید؟
زن : اون به تازگی وارد شهر ما شده، اون همیشه با ما مهربونه و به ما کمک می کنه.
سرباز : که اینطور، اون کجا زندگی می کنه؟

آهنگر : هی آدولفو، لطفا یه جا بشین.
آدولفو : من خیلی هیجان زدم. *چشمای براق*
آهنگر : الان شام رو آماده می کنم.
آدولفو : زود باش، من خیلی گشنه ام!
آهنگر : یه کم دیگه صبر کن.
ژنرال وسلی : هر چه سریعتر اون گرگینه رو تحویل ما بده!
آهنگر به پنجره نگاه کرد و سرباز های زیادی رو دید.
آهنگر : اینجا چه خبره؟
آدولفو : اونا از گارد سلطنتی هستن!
آهنگر : می شناسیشون؟
آدولفو : اونا اومدن منو با خودشون ببرن!

ژنرال وسلی : پسر گرگی، زود باش خودتو نشون بده!
آدولفو : من دیگه بر نمی گردم!
آدولفو با سرعت از اونجا فرار کرد.
ژنرال وسلی : بهش شلیک نکنید، ما اونو زنده می خوایم!
سرباز ها : بله ژنرال!

آدولفو همینطوری به دویدن ادامه می داد تا اینکه ناگهان خودشو توی یه جنگل دور افتاده دید.
آدولفو : اینجا کجاست؟! اینجا خیلی ترسناکه! *لرزیدن از ترس*
یه پسر ترسناک : به نظر تنهایی، گم شدی؟
آدولفو جیغ زد.
پسر ترسناک : تو دیگه چی هستی؟ یه گرگ؟ اما صورت آدما رو داری.
آدولفو : تو...
پسر ترسناک : اسم من چارلیه.
آدولفو : چارلی....
چارلی : من ازت خوشم میاد، تو منو با اسم خودم صدا زدی.
آدولفو : تو هم گم شدی؟
چارلی : نه بابا، اینجا خونه منه.
چارلی آدولفو رو به خونه اش برد.

چارلی : مامان، این دوست منه.
مامان چارلی : اون یه گرگینه است!
آدولفو : چرا ترسناک نگاه می کنه؟
مامان چارلی : برای اون گرگینه جایزه گذاشتن!
بابای چارلی : اون گرگینه رو بده به ما!
برادر چارلی : حتما واسش پول زیادی گذاشتن.
چارلی : چطور می تونید اینقدر بی رحم باشید؟!
برادر چارلی : برو کنار چارلی، اون گرگینه مال ماست!
آدولفو : اینجا چه خبره؟
مامان چارلی : پسر خوبی باش و اون گرگینه رو بده به ما. *لبخند ترسناک*
چارلی مامان و باباشو کشت.
برادر چارلی : چرا این کار رو کردی؟!
چارلی : اون تنها دوستیه که دارم، هر کسی که سعی کنه اونو آزار بده می کشم!
چارلی بردارشو هم کشت.
آدولفو : چارلی؟!
چارلی : اونا همیشه با من خشن بودن، اونا منو هیچ دوست نداشتن.
آدولفو از ترس فرار کرد.
چارلی : هی! صبر کن پسر گرگی!

وسلی آدولفو رو پیدا کرد.
وسلی : دیگه کافیه، خودتم می دونی که این دنیا هیچ جایی برای تو نداره.
آدولفو : این اشتباهه! من اینجا دوستای خوب زیادی دارم!
وسلی : این آدمای پست رو رها کن و برگرد خونه!
آدولفو : من بر نمی گردم!
وسلی یه تیر بیهوش کننده به آدولفو زد و اونو گرفت تا با خودش ببره. ناگهان چارلی اومد و وسلی رو با ناخناش جر داد و آدولفو رو با خودش برد.

آدولفو : من کجا هستم؟
چارلی : اینجا رو نگاه کن، آسمون شب خیلی زیباست، نه؟
آدولفو : تو منو نجات دادی؟
چارلی : به جز تو کس دیگه ای واسم مهم نیست.
آدولفو : خواهش می کنم دیگه کسی رو نکش!
چارلی : اگه از این کار بدت میاد، دیگه این کار رو نمی کنم.
آدولفو : بیا با هم دوست بشیم.
چارلی : نظرت چیه؟ تو از حالا به بعد برادر بزرگتر من هستی.
آدولفو : برادر؟
چارلی : خب، اوم... بیا قول بدیم که همیشه با هم زندگی کنیم و هیچ وقت همدیگه رو رها نکنیم.

آدولفو (روایتگر) : اون شب شخصی رو پیدا کردم که همیشه مراقبم بود. من درباره گذشته اش چیزی نمی دونم ولی از حالا به بعد با هم زندگی می کنیم.