ဆေးခန်း ပြင်ပမှာ ဆူညံမှုတွေများနေပေမဲ့
အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်က ကောင်ငယ်လေးကတော့ ငြိမ်သက်နေခဲ့ပါတယ်
မျက်လုံးအိမ်မှာငွေ့ရည်လေးများဖွဲ့နေမည်မှာ ဧကန်ပင်ဖြစ်သည်။
ကောင်ငယ်လေးရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေဟာ
ဟိုးအောက်ချေထိရောက်နေခဲ့ပီ။
မိသားစုရဲ့ဖိနှိပ်မှုဒဏ်ခံရတဲ့အတွက် ပင်ပန်းအားငယ်နေတဲ့သူ့စိတ်တွေဟာ ခုဖြစ်ရပ်ကြီးကြောင့် ကောင်ငယ်လေးသည်
ကွင်းပြင်ကြီးတွင်တထီးတည်းရှိသောအပင်လေးကဲ့သို့ လေငင်ရာယိမ်းယိုင်နေခဲ့ပေပီ။
ဝမ်းနည်းစိတ်တို့ လွှမ်းမိုးနေခဲ့ပီ။
ဝမ်းနည်းလွမ်း၍သူ့နှုတ်ဖျားမှ
"အားနည်းတဲ့သူကိုမှ ဘာကြောင့် အားနည်းချက်တွေထပ်ပေးရတာလဲဗျာ.."တဲ့
ဆေးခန်းပြင်ပက အမျိုးသမီးသုံးဦးရဲ့မျက်နှာမှာတော့ တစ်ဦးဟာ သူ့ကျောင်းသားကလေးအတွက် အလွန်အမင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေပီး မျက်နှာမှာညိုးရော်နေသည်။
ကျန်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မျက်နှာတွင်တော့ အထင်အမြင်သေးမှုတွေ၊စက်ဆုပ်ရွံရှာတဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍန်ပေါ်လွင်နေခဲ့ပါတော့တယ်။
"မာမီ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ အ့အကောင်မှာ အ့လိုကြီးဖြစ်နေတာ သမီးရှက်တယ်အမေ
သမီးသူ နဲ့ မောင်နှမ ဖြစ်ရတာ တကယ်ဝဋ်ကြွေးဘဲ ......ဟင်း စိတ်ပျက်စရာ"
(Author*အစစ်မ ကြည့်စမ်း ကိုယ့်မောင်လေးကို ကာကွယ်မပေးဘဲရိုက်ချနေတာ)
ဆရာမ မြသက်လျာမျက်နှာ ကွက်ခနဲ ပျက်သွားသည်
ဘယ်လိုအမကများဒီလိုစကားပြောထွက်ပါလိမ့် ။
သူမယုံနိုင် အမတစ်ယောက်အနေနှင့်ကိုယ့်မောင်လေးအရင်းချာအပေါ် ကာကွယ် ဖေးမမှုအပြည့်ရှိပေးသင့်သည်မဟုတ်ပါလား။
"အော်အေ ညည်းအသာနေစမ်းပါ..."
ဒေါ်မိုးမခ သူ့သမီးအားဟန့်လိုက်သည် ဆက်ပြောသည်က..
"ဆရာမ မြသက်လျာ ဒီကိစ္စကို ကွယ်ဝှက်ပေးထားစေချင်တယ်..တောင်းဆိုနေတာမဟုတ်ဘူးနော် "
ဒေါ်မိုးမခကတော့သူ့ပုံးစံအတိုင်း ဘဲမောက်မောက်မာမာစကားဆိုလာခဲ့တယ်။
ဆရာမ မြသက်လျာသည်လည်း သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်ပုံစံကြည့်ပီးသတိထားမိပါရဲ့။ စကားပြောရာမှာအပေါ်စီးကနေတဖက်သားကိုချိုးနှိပ်ပြောဖို့ဝန်မလေးကြ။
