ဆေးကြိတ်တဲ့တောင်
အပိုင်း (၇-၈)
----
ထမင်းစားခန်းမရောက်မီပဲမေဖူးနို့ကြီး
နှစ်လုံးကိုနောက်ကဖက်ပြီးဆုပ်နယ်ခြင်း
ခံလိုက်သည်။
" အာ့...နယ်ကွာ..ဆုပ်ပြီးနယ်..အားရ
ပါးရနယ်..အင်း.အား..လီးကြီးကလဲ..အဲ့
ဖင်ကြားတဲ့တဲ့ကြီး..ခိခိ..တုတ်ခဲနေတာပဲ
အာ့..ဟင့်..."
လီးကြီးကဖူးဖင်ကြားကိုတည့်တည့်ကြီး
လျို ထည့်လာတော့ ဖင်ကြီးအနောက်ကို
ပင့်ထွက်ပြီးစောက်ဖုတ်အမြောင်းအတိုင်း
ထိုးမိအောင် ခါးလေးကော့ပေးလိုက်တာ
ပေါ့။ထင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ..သူ့လီးကြီးဖင်
ကြားအတိုင်းလျှောကနဲထိုးဝင်လာတာ
စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ပဲ။ထမီသာမပါရင်
စောက်ခေါင်းထဲကွက်တိဝင်မှာ။
" အာ့..ထမီလဲပေါက်သွားပါဦးမယ်ကွာ
လီးကြီးကလဲ..ရှီး ကျွတ်ကျွတ်...ဟီး..လာ
မြန်မြန်လေး..."
နို့တွေအနယ်ခံရင်း ထမီကိုဆွဲချွတ်ပစ်
လိုက်တော့ သူကသိပ်မကြိုက်ဘူးထင်ပါရဲ့
လက်ကြီးတစ်ဖက်ကစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်
ကိုင်ပြီးပွတ်ဆွဲတယ်။လက်ညှိုးကြီးကလဲ
စောက်ခေါင်းထဲလျှောကနဲဝင်လာတာ..
စောက်ရည်စို့နေတော့ စွပ် စွပ်နဲ့အသံတွေ
မင်းသားငယ် ထွက်နေရော။စောက်စေ့ကိုဖိဖိပွတ်တော့
အရသာရှိလွန်းလို့မခံနိုင်ဘူး..သူ့လက်ကို
ဆွဲဖယ်ပြီးထမင်းစားပွဲပေါ်ပက်လက်လန်
ပေးလိုက်မိတယ်။စားပွဲစောင်းမှာဖင်တေ့
ပေးထားတာဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက
သူ့လီးနဲ့ဆိုတည့်တည့်ပဲ။
သူကလဲအထာ
နပ်တယ်..လချောင်းကြီးလက်တစ်ဖက်နဲ့
ကိုင်တေ့ပြီး တအိအိလိုးတာ.လီးအရင်း
ထိ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပေါ့။သူ့လီးကတော်တော်
ရှည်တယ်..မျှောကနဲ မျှောကနဲ အဆုံးထိ
သွင်း အဆုံးဆွဲထုတ် ဆိုတော့ ငြိမ့်ကနဲ
ငြိမ့်ကနဲ မဆုံးနိုင်တဲ့အရသာကိုခံစားရတာပေါ့။တုတ်လဲတုတ်တယ်လေ..သိပ်ခံ
လို့ကောင်းတာပဲ။အလိုးမခံရခင်ကမြန်မြန်
လိုးဖို့ပြောမိခဲ့တာကိုတောင်မှနောင်တရမိ
တယ်။အရသာကိုကြိုက်လွန်းလို့အကြာ
ကြီးသာလိုးပေးစေချင်တော့တာပဲ။ကိုမြစံ
ကဒီလိုမလိုးတတ်တဲ့အပြင် လီးကလဲသူ့
လောက်မထွားဘူးဆိုတော့ ဒီအရသာမျိုး
မခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။တကယ်ပါ..နှစ်ပေါင်းနှစ်
ဆယ်လောက်သူလိုးလာတာ ဒီတစ်ချီထဲ
နဲ့ လွှင့်ပစ်ခံရတော့တာပဲ။မတ်တပ်ရပ်လိုး
ပေးရတာဆိုတော့ သူအကြာကြီးလိုးပေး
နိုင်တယ်။စိတ်ရှိလက်ရှိပစ်ဆောင့်လိုးတာ
များလူတစ်ကိုယ်လုံးအပေါ်ဖက်လွင့်လွင့်
တက်သွားအောင်ကိုပစ်ဆောင့်လိုးတာ..
အားရလိုက်တာလေ...သူ့ပေါင်ရင်းနဲ့ဖူးဖင်
ဆုံကြီး ဆောင့်ဆောင့်ရိုက်သံတွေကလဲ
တစ်ဖန်းဖန်း..တစ်ဖောင်းဖောင်း ဆူညံနေ
တာပဲ။လူတစ်ကိုယ်လုံးလွင့်လွင့်ပြေးလွန်း
လို့စားပွဲစွန်းကိုလက်နဲ့ဆုပ်ဆွဲပြီးခံပစ်တာ
ဘာပြောကောင်းမလဲ...ဖောင်း ဖုန်း ဝုန်း
ကနဲနေအောင်အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်လိုး
တော့တာ မောင်မြစံမြင်ရင်ထိုင်ငိုရမယ်။
