MY DAISY / MINLIA🌼

Eleven

Selam papatyalarım 🌼. Nasılnsınız? Evet biliyoruz ki wattpad'e 16 Temmuz da Türkiye genelinde erişim yasağı getirilmiştir. Ben uygulamayı vpn uygulamalarından açabiliriyorum. Umarım erişim engeli hemen biter ve bizde beraber kitap okuyup yazabiliriz.

ALTTAKİ AÇIKLAMAYI OKUMANIZI RICA EDIYORUM.‼️

Bu kitabın finalini yapmıştım fakat şu an finalin çok dandik olduğunu düşünüyorum. Sanırım kitap 20 bölüme ulaşacak. Ayrıca kitaba bazı yeni karakterlerde ekleyeceğim. Soobin Eunchae hikayesi bir yerde sizi şaşırtacak. Kitaba yepyeni karakterler gelecek. Ve sanırım Soobin ve Eunchae için ayrılan bir iki bölüm yazacağım. Kitabı finalledikten sonra sizden istek alacağım. Lia ve Minho ilgili bazı smut bölümleri de yazabilirim kitabın karakterlerinden de istek alacağım. Bu yüzden hazırlanın bu comeback efsane olacak. Bu haber sizi üzer mi mutlu eder mi bilmiyorum açıkçası. Her şeyden önemlisi şu lanet engelin kalkması çünkü wattpad'i açabilmiş olmama rağmen eskisi gibi değil. Her yerin boş olduğu hissine kapılıyorum. Hani okul bitmeden bir iki gün önce okula gelirsiniz ya bütün okulda sadece bir kaç kişi olurya böyle hissediyorum. Neyse sizi Lia ve Minho'nun tatlılığıyla bırakayım.🪻❄️

3 gün sonra.. Lia'dan...

Sabah uyandığımda içimde büyük bir heyecan vardı. Bugün Minho ile buluşacaktım. Bütün günü beraber geçirmeyi planlamıştık.

Saate baktığımda saatin 10.43 geçtiğini gördüğümde hızla yorganı fırlatıp banyoya koştum.

Ah lanet olası 17 dakikada nasıl hazırlanacaktım?

Banyo işlerimi halledip odama geldim. Dolabımı açtım ve kendime uzun İspanyol paça bir cot, bordo bir kazak ve siyah paltomu çıkardım.

Aldıklarımı üzerime geçirdikten sonra yüzüme hafif bir makyaj yapıp evden çıktım.

Siyah botlarımı giyerken saate bakıyordum. Minho bir iki dakikaya burda olurdu.

Telefonumdan son kez kendime baktıktan sonra derin bir nefes alıp apartmandan çıktım.

Bahçe kapısını açacağım sırada karşı caddeden Minho'yu gördüm. Kalbim hızlıca atmaya başlarken derin bir nefes alıp kapıyı açtım ve dışarı çıktım.

Minho beni görür görmez yüzünde bir gülümseme oluştu. Caddeden hızlı ve dikkatli bir şekilde geçtikten sonra aynı kaldırımda olmuştuk artık.

Gülümsemem mümkünmüş gibi daha çok büyürken o kollarını açıp gelmemi işaret ediyordu sanki.

Hızlıca koşarak kollarımı boynuna sardım. O da ellerini belime koymuş sıkı sıkı sarıyordu beni.

Başımı omzundan kaldırdım. Gözlerim gözlerine kilitlenmişti. Bir kaç saniyenin ardından yanağıma bir öpücük kondurdu. Sessizce kıkırdadıktan sonra bende yanağını öptüm.

"Çok güzelsin. Başımı döndürüyorsun Lia."

Söylediği iltafatla başımı utançla eğdim. Yanaklarım kızarmıştı.

"Utanınca çok tatlı oluyorsun ve seni yiyesim geliyor. Bu arada günaydın. Nasıl hissediyorsun?"

"Sanada günaydın. Kendimi çok iyi hissediyorum." Dedim gülümseyerek.

Minho gülümseyip elimi tuttu.

"Bugün nereye götüreceksin beni?" Diye sordum.

"Bilmem göreceğiz." Diyip göz kırptı.

Beraber yürürken hep gülümsüyorduk. Hayatımda ilk defa bu kadar iyi ve mutlu hissediyordum. Bunu Minho'ya borçluydum.

Gözleri hep ellerimizdeydi. Bende onu süzüyordum.