Echoes Of Everyday Wonders ||

wind bell!

මේක මට හැමදාම වගේ වෙන,
ඒත් මම කවදාවත් කතා කරලා නැති,
ලස්සන වගේම හරිම සැනසිලිදායක අත්දැකීමක් කිව්වොත් හරි.

අපේ අසල්වැසි ගෙදර ජනේලෙක එල්ලලා තියෙනවා wind bell එකක්. (Wind chimes එකක් නෙවෙයි)

ඉතින්,
උදේ වරුවල් වල,දවල් වරුවල් එහෙමනැත්තම් හවස වරුවල් වල යාන්තමට සනීප හුළඟක් එනකොට ඔය බෙල් එක හෙලවෙනවා.

ඒ හෙලවෙන්නෙත් නිකන් නෙවෙයි.හිත ඒකටම ඇදීලා යන තරමේ ලස්සන හඬකින්.

හරියට අර කොරියාවේ,ජපානේ පන්සල් වල නිතරම වගේ ඇහෙන පූජනීය සීනුවක සද්දෙට සමානයි.මට ඒ හඬ කියන්න තේරෙන්නේ නෑ ඔයාලට.

කියන්න තේරෙන්නේ නැති හරිම අත්භූත ඒත් මනස,ශරීරය සන්සුන් කරවන,හරිම සැනසිලිදායක හඬක් ඒක.

සමහර දවස් වලට මම උදේ..ම ඇහැරෙනවා.(ඇහැරෙන්න වෙනවා T T.කැම්පස් යන්ඩ එපැයි) ඉතින් එහෙම ඇහැරෙන සමහර දවස් වලට මට අහම්බෙන් ඔය සීනුවේ සද්දෙ ඇහෙනවා.

උදේම කියන්නේ 6ට විතර.එතකොට වාහන වල,මිනිස්සුන්ගේ එහෙම ලොකු කලබලකාරී සද්දවල් නෑනේ.මම දවස් දෙකක් විතර බැල්කනි එකට ගිහින් ඔය සද්දෙ අහන් හිටියා උදේ වරුවේ.

උදේ වරුවක,ලා සනීප හුළඟක් එක්ක,වැඩි සද්දයක් නැති වටාපිටාවත් එක්ක ඇහෙන ඒ සීනු හඬට ඇත්තමයි මගේ ගතේ තිබ්බ අර ඔක්කොම විඩාවන්,මනසේ තිබ්බ බර ගතිය ඒ හැමදේම නැති වෙලා ගියා වගේ මට දැනුනේ... ඒක හරියට මැජික් එකක් වගේ!!

මම ඔයාලට පොඩි කතාවක් කියන්න ද?

ඒක ඔය සීනුවත් එක්ක තියෙන ලස්සන මතකයක්.

එදා ගෙදර හිටියේ මායි,ආච්චියි,සීයයි විතරයි.
ඒ දෙන්නා ඒ දෙන්නගේ පාඩුවේ ඉන්න නිසා මට මොනම දේකින්වත් කිසිම බාධාවක් තිබ්බේ නෑ.

ඒක තවත් එක ලස්සන හවස් වරුවක් කිව්වොත් හරි!! ලාවට අව්ව වැටිලා තිබුන හවස් වරුවක්!! හරිම සනීප දේශගුණයක් එදා තිබුණේ.ඉතින් මම ලොකු කිරි කෝපි කෝප්පයක් හදාගෙන බැල්කනි එකට ගියා අහස දිහා බලන්න.මොකද එදා අහස හරි පැහැදිලිව,නිල් පාටට,එහෙන් මෙහෙන් සුදු පාට වළාකුළු තිබුණ අහසක් නිසා.