Oscuro-Ο προστάτης (Russian mafia)

7: ΠΑΓΙΔΑ

⛓️

Κανονικά, για αύριο ήταν προγραμματισμένη η επιστροφή του Πιοτρ, στη Μόσχα, και αυτή η επιθετική ενημέρωση στον Οσκούρο, από το σταλμένο τσιράκι, λέγοντάς του ότι το αφεντικό επέστρεψε και τον περιμένει στην έπαυλη, πολύ φοβόταν πως είχε συγκεκριμένο σκοπό και ακόμα περισσότερο πως, μια μικρή ατασθαλία του τελικά, θα του κόστιζε ακριβά.

Η ειρωνεία της υπόθεσης ήταν πως ο Οσκούρο, εξαρχής γνώριζε ότι αυτή η εξέλιξη δεν θα είχε αίσιο τέλος, παρόλα αυτά το τόλμησε. Είχε σωστά προβλέψει πως ο γνήσιος αυθορμητισμός του, θα απέβαινε μοιραίος στην επαγγελματική του πορεία και για πρώτη φορά θα καλούνταν να δώσει εξηγήσεις για κάτι που έπραξε.

Φτασμένος στην έπαυλη, απέβαλε και την τελευταία ρανίδα άγχους που μπορεί να είχε και στάθηκε στον κήπο να παρατηρεί το αναμμένο φως απ' το γραφείο του Πιοτρ. Διέκρινε τη σκιά του, να πηγαινοέρχεται, με την πίπα στο χέρι και να ξεφυσάει περιμένοντάς τον. Έκανε αμέσως την αρνητική σύνδεση των πραγμάτων πως, σε λίγα λεπτά από τώρα, ίσως να αποτελούσε παρελθόν για το προσωπικό αυτού του σπιτιού. Ωστόσο παρέμενε ενοχλητικά ψύχραιμος, ατάραχος και συγκεντρωμένος. Επίθετα που του δίδαξαν στη ζωή, πόσο χρήσιμα μπορεί να φανούν, σε κρίσιμες περιπτώσεις σαν και την τωρινή.

Κατάφερνε και προχωρούσε με ραθυμία, δίχως να διακρίνεται καμία διαφορά, καμία ένταση στην κίνησή του. Θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με ένα ήρεμο λιοντάρι, που η χαίτη του στολίζει το μεγαλύτερο μέρος του καμβά, έλκοντας όλα τα βλέμματα.

Λίγο πριν περάσει το κατώφλι της πόρτας, φρόντισε την εμφάνισή του διορθώνοντας τυχόν τσακίσεις και χαλαρώνοντας ελάχιστα, τη σφιγμένη του πλεξούδα.

Χτύπησε τρεις φορές και πέρασε.

Υποκλίθηκε.

«Καλώς γυρίσατε, Πιότρ. Στις υπηρεσίες σας».

     Ο Πιότρ, που τώρα είχε παρατήσει την πίπα του στο γραφείο, έπαιζε νευρικά με ένα μπαλάκι του τένις, το οποίο μία το έκλεινε στις παλάμες του και μία το εκσφενδόνιζε στον τοίχο.

     Κατά την είσοδο του Οσκούρο, κοιτούσε βλοσυρά, σφίγγοντας τα χείλη και τα μάγουλα να έχουν γίνει κατακόκκινα.

     «Πού στο διάολο ήσουν; Τέτοια ώρα εσύ ποτέ δε λείπεις απ' το πόστο σου!»

     Ο Οσκούρο έσμιξε τα φρύδια και κάθισε χωρίς να περιμένει την έγκρισή του. Ακούμπησε τους αγκώνες στα γόνατα και έμπλεξε τα δάχτυλα μεταξύ τους, επιτρέποντας στην κόκκινη πέτρα στο δαχτυλίδι του, να λαμποκοπάει ανενόχλητη.