"កូនហ៊ុនឥឡូវមិនសូវដែរឃើញមកលេងម៉ាក់សោះ ការងាររវល់ខ្លាំងហ្អីកូន?"
"រវល់ដកដៃសឹងមិនរួចហើយអ្នកម៉ាក់ តែចាំខ្ញុំឈ្លាតមកលេងអ្នកម៉ាក់ឲ្យបានញឹកញាប់ជាងនេះ"
"មិនអីទេកូន បើរវល់ក៏មិនបាច់ទេ"
"ហេហេម សុងហ៊ុនមកមិនប្រាប់ប៉ាមុនចឹងកូន?"លោកលីចុះមកពីជាន់ខាងឃើញបែបនេះក៏និយាយឡើង
"ជម្រាបសួរលោកប៉ា ខ្ញុំគ្រាន់តែជួយជូនជេគមកផ្ទះ ហើយក៏ចូលលេងបន្តិចទៅ"
"ជាគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ជេគហ្អេះកូន??"
"បាទប៉ា"
"ប្អូនទៅរៀនយ៉ាងមិចដែរ?"លោកលីចោទសួរសុងហ៊ុនស្របពេលដែលជេគដើរចុះមកពីផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ល្មម
"ខ្ញុំមិនបានកាប់អ្នកណាទេលោកពូ"ជេគ
"ថាមិនត្រូវដែរ"លោកលី
"កុំបារម្ភអីប៉ា ក្មួយប៉ាគេរៀនពូកែតាំងពីដើមមកហើយ"និយាយជាមួយលោកលីទេតែភ្នែកសុងហ៊ុនកំពុងសម្លឹងមើលមុខជេគ
"កូនហ៊ុននៅញ៉ាំបាយទីនេះសិនហើយ ខានមកលេងយូរចឹងម៉ាក់នឹក"លោកស្រីលី
"បាទ ខ្ញុំក៏នឹកម្ហូបស្នាដៃអ្នកម៉ាក់ដែរ"
"ចា៎កូន ជេគតោះទៅជួយធ្វើម្ហូបមីង"គាត់និយាយហើយក៏ងើបឈរដើរអូសដៃជេគចូលចង្រ្កានបាយបាត់
"លោកប៉ាមានអ្វីមែនទេបានជាហៅខ្ញុំមកថ្ងៃនេះ?"ក្រោយពីបានឃើញពីរអ្នកមីងក្មួយនោះចេញទៅធ្វើម្ហូបបាត់ហើយសុងហ៊ុនក៏ចាប់និយាយចូលសាច់រឿងតែម្តង
"គឺរឿង....."
"ប្រយ័ត្នប្រយែងតាមផ្លូវកូនហ៊ុន"អាហារពេលល្ងាចត្រូវបានបញ្ចប់ហើយក៏ដល់ពេលដែរសុងហ៊ុនត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដែរ
"បាទ ជម្រាបលាលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ លាហើយជេគ"
"ជម្រាបលា"តាំងពីសុងហ៊ុនដើរចូលមកកាន់ផ្ទះនេះចរិកជេគហាក់ប្រែ180° មុខមិនឲ្យក្រោយមិនមើល
"ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវបន្តិចទៅជេគ ឥឡូវគេមិនមែនជាគ្រូតែគេជាបង"ឃើញថាជេគធ្វើបែបនេះមិនគម្បីពេកលោកលីក៏ស្តីឲ្យនៅនឹងមុខលោកគ្រូសង្ហាតែម្តង
YOU ARE READING
អំណោយជីវិត⋆౨ৎ˚⟡˖ ࣪
Romanceបងស្រឡាញ់អូនណាស់ មិនថាអូនចង់បានអ្វីបងអាចធ្វើឲ្យអូនបានគ្រប់យ៉ាង បងមិនអាចជំទាស់នឹងរូបអូនបានទេ បើជំទាស់នឹងអូនប្រៀបដូចជំទាស់នឹងបេះដូងខ្លួនឯង អូនជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលជាតម្រូវការបេះដូងរបស់បង ខ្វះអូនគឺខ្វះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង មានអូនតែម្នាក់គឺបងជាមនុស្សដែលសំណាងបំផុ...
