Missing My Husband || binchan

8

Chan gece boyu uyuyamamıştı. Çok korkuyordu changbinle daeye bir şey olur diye. Sabah changbin kalktığında chanı zorlada olsa uyumaya ikna etmişti kendisi daeye yemek yediriyordu

Changbin:ağzını aç

Dae:aaa

Changbin telefonuna mesaj geldiğinde telefonunu eline aldı. Tanımadığı bir numaradan fotoğraf gelmişti
Fotoğrafta chan ve bir kişi vardı. Muhtamelen jundu.
Changbin çok sinirleniyordu bu duruma ama belli etmekde istemiyordu. Elinde olmasada çok kıskanıyordu
Chan uyandığında ona gösterdi

Chan:of..çok özür dilerim hepsi benim yüzümden

Changbin hemen chana sarılıp saclarını oksamaya başlamıştı

Changbin:sshh hayır bebeğim

Chan...öpücük istiyorum

Changbin gülümseyerek chanın dudaklarını öptü.

Changbin:ben polise şikayet ettim bebeğim. Internetden buldum onun hakkında her şeyi.

Chan:changbin ben seni hiç bir zaman bırakmam biliyorsun değil mi?sana çok aşığım

Changbin:evet bende sana aşığım..

-
Chan:CHANGBIN!!

Changbin yerde kanlar içersinde yatıyordu. Daeni felixlere bırakıp alış verişe çıkmıştılar. Akşam oluncada yemeğe gitmiştiler kutlama yapıyordular. Jun tutuklanmıştı diye. Chan bir an dikkat etmeden yola atlamıştı. Chanı araba çarpacaktı changbin onu arkasından ittiğinde chan öne doğru düşmüştü ama changbine çarpmıştı araba.
Chan hemen changbinin yanına gelmiş yanaklarına vuruyordu

Chan:c-changbin!g-gözlerini aç hadi lütfen yalvarırım! Bebeğim beni duyuyor musun?!

Changbin:chan...

Chan:efendim bebeğim lütfen hadi lütfen-

Tam bu zaman changbin kan kusmuştu. Chan onun üzerinde durmuş ağlıyordu

Chan:BİRİSİ AMBULANSI ARASIN YALVARIRIM....

-
Doktor:chan bey lütfen burda durun içeri geçemezsiniz

Chan:yalvarırım onu görmeme izin verin...yalvarırım..

Minho chanı kollarından tutarak arkaya çekmişti. Hemen ona sarılıp sırtını okşuyordu. Felix gelememişti daeye bakıyordu.

Minho:sakin ol...her şey iyi olacak geçecek hepsi...

Chan:y-y-ya minho ya ameliyyatdan çıkmazsa....yaşayamam ben...öldürürüm kendimi...

Minho:sshh...geçecek hepsi...

Bir süre sonra ameliyat bitmişti changbini yoğun bakıma almıştılar. Chan onun yanında oturmuş elini tutuyordu

Chan:sevgilim...lütfen...uyan lütfen...bizim daha önümüzde çok günler var...

X:süreniz doldu chan bey

Chan:peki çıkıyorum

Chan changbinin elinin üzerine öpücük kondurup odadan çıkmıştı

Chan:minho doktor ne dedi..?

Minho:iyileşecek korkma tamam mı

Chan:yaşayamam onsuz ben..

Minho:sshhh channie geçti geçti tamam mı gel bize gidelim sabah geliriz

Chan:hayır! Changbinimi burda koyup hiç bir yere gitmem!

Aslında doktor minhoya changbinin durumunun kötü olduğunu söylemişti. Ve eğer yaşayacaksa da, hafıza kaybı ola bilir.
Minho chana söyleyip onu dahada üzmek istemiyordu.

-
Nerdeyse 1 hafta geçmişti changbin hala uyanmaıştı. Chan bu 1 haftayı hastanede changbinin yanında geçirmişti. Sürekli changbinle konuşuyordu tabii ki o duymasada.

Chan:biliyor musun bebeğim bu gün dae gelmişti yanına...üzülmesini istemedim uyuyorsun dedim sadece..

Chan:...lütfen uyan...

Chan göz yaşlarını silerek bir elini karnına koydu ve devam etti.

Chan:hem biliyor musun...minik bir prensesimiz olacak...

Changbin:...

Chan:seni çok özlüyorum...kavga etmemizi bile özledim o kadar...

Changbinin elini tutup okşuyordu sürekli. Bir anda changbin aniden bacağını hareket ettirmişti. Chan şaşırmıştı hemen doktoru çağırmıştı. Nerdeyse 3 saat sonra changbin uyanmıştı. Ama chan daha uyandığının farkında değildi. Changbin her şeyi hatırlıyordu ama konuşa bilmiyordu. Chana seslennek istiyordu ama seslenemiyordu

Chan:ah binniem keşke uyansaydi- CHANGBIINNN

Chan changbinin üzerine atılmış ona sarılmıştı sıkıca

Chan:BEBEĞİM SENI O KADAR ÖZLEDIM BI BILSEN-

Changbin elini chanın koluna koymuştu

Chan:bebeğim konuş hadi

Changbin zorlada olsa chan demek istiyordu ama bir türlü ağzından çıkmıyordu

Chan:yoksa sen konuşamıyor musun..?