Company Love~Michaeng~

17.Bölüm

Çok aldırmamaya çalışarak yemeği yemeye devam ettim. Yemek bittikten sonra hepimiz çalışmalara devam ettik.

Jeongyeon

Odada çalışırken Nayeon her zamankinden daha gergin gözüküyordu normalde gülümseyerek çalışırken şimdi elleri titriyor, ve suratında korku vardı.

Jeongyeon" Nayeon iyi misin? Kötü gözüküyorsun."

Sanki dalmış gibi bir anda kendine geldi.

Nayeon"İ-İyiyim Bayan Yoo"

Çok fazla üstelemedim. İşime geri döndüm. Mesai saati biter bitmez Nayeon iyi akşamlar diyip hızlıca gitmişti. Normalde bu kadar hızlı gitmeye hali kalmaz sallana sallan çıkardı. Peşine hemen bende çıktım merak etmiştim.

Bu hallerinin sebebi neydi acaba. Çaktırmadan takip etmeye başladım. Gergin bir şekilde çantasını tutarak yürüyordu. Fazlaca şüphelenmiştim.

Peşinden ilerlemeye başladım. Giderken ara sokaktan biri onu çekti. Hızlıca o sokağa doğru yürümeye başladım.

Duvara yaslanıp dinledim ilk başta. Belki sevgilisi ona sürpriz yapmak istiyordur.

X"Özlemedin mi beni Nayeon?"

Nayeon"Ya bıraksana beni pislik."

X"Yok bundan sonra benimsin aynı eski günlerde olduğu gibi."

Nayeon" Hayır öyle bir şey olmayacak bırak beni şimdi."

Daha fazla bekleyemezdim.

Beklediğim yerden çıkıp direk adama saldırdım yüzüne bir tane yumruk geçirdim bir tane daha geçirirken elim ceketinin fermuarına sürtmüştü. Yanmıştı ama şuan önemli değildi.

Bir tane daha vuracakken adam geri çekilmiş ve kaçmıştı. Arkamı döndüğümde Nayeon ağlıyordu. Yere çökmüş bir vaziyette kötü görünüyordu.

Yanına yaklaştım ve eğildim.

Jeongyeon" Nayeon iyi misin hadi kalk gidelim."

Elinden tutup ayağa kaldırdım. Kaldırdığım anda o yaşlı gözleriyle bana bakıp bir anda boynuma atladı.

Nayeon" teşekkür ederim teşekkür ederim iyiki varsınız teşekkür ederim."

Ağlayarak hızla söylediği sözler beni gülümsetmişti. Sırtını sıvazlayarak rahatlamasını sağladım. Kafasını biraz daha indirerek boynuma gömdü.

Şuan içimde tarif edilemez bir şey yaşanıyordu. Daha önce hiç yaşamadığım bir şey. İçim kıpır kıpırdı ve kalbimde bir o kadar hızlı atıyordu. Daha iyi durmak için kafasını hareket ettirdiğinde gerçekten bitmiştim. Ölücektim heyecandan.

Nayeon'dan ses gelmiyordu.

Jeongyeon" Nayeon iyi misin?"

Nayeon"evet sayenizde çok iyiyim."

Kafasını kaldırıp bana bakarak gülümsemişti. Elimi uzatıp gözlerinden akan o göz yaşlarını sildim. Dokunmam zor olmuştu. Kıyamamıştım ilk başta elim gitmemişti ama bana böyle bakarken daha ne kadar durabilirim diye düşünüp silmiştim.

O da aynı zaman az önce boynumda ağladığı için oradaki göz yaşlarını silmişti. İkimizde birbirimize gülümsediğimizde yola koyulduk.
Evine geldiğimizi farketmemiştim.

Jeongyeon" O adam kimdi Nayeon?"

Nayeon" gel içeri anlatayım."

Beraber içeri geçtik. Ceketlerimizi çıkardıktan sonra salona geçtik. Üstünü değişip geleceğini söyleyip gitti.