Chan gözünü duvara dikmiş boş bakışlar gönderiyordu
Ve saatlerdir aynı sekilse duruyor ve nerdeyse göz bile kırpmıyordu ama gozleri kızarmıştı
Ve dakikalardır changbim chana sesleniyordu
Chang:abi
Cham sonunda gözlerini duvarda çekmişti ve hiç bişey demeden terasa dogru yol aldı
Birden başı döndü duvara tutundu nefesi daralıyor başına keskin acılar saplaniyor olan hersey gözünün önüne geliyordu
Midesi bulaniyordu dengesini saglayamadi ve dizlerinin üstüne düştü kulakları çınlamaya başladı tamamem yere oturdu ve göz yaşlarını serbest bıraktı
Dışardan normal bir acı gibi görünsede kendisini yok eden bir acıydı
Yerden kalktı yağmur yağsın istedi ağladığını kimse görmesin istedi göz yaşlarını yağmur sustursun çığlıklarını istedi
Tüm sesler susun istedi
Sadece benim acılarım duyuslun bir kerede herkes onu görsün istedi
İlk defa bu denli yok olmak istedi bir adım attı bir adım daha attı tam binanın ucuna geldi tum anıları aklından bir film gibi geçti
Jisung geldi aklina onu kurtardığı an geldi
Seungminle tanıştığı gun geldi changbin geldi kendini ne kadar suçlayacagı geldi
Bir adım geri attı yere çöktü dizlerini kendine cekti kulaklarını kapattı öne arkaya sallanmaya başladı
Ağlıyordu sakinlesmek istiyordu gozleri kapanıyordu 1000 kadar saydı her zaman sakiblesmek için yaptığı gibi
1 gitti
10 gitti
100 gitti
400 gitti
1000 gitti
Basa döndü
Saatler gecti ama o iyileşmedi icindeki cocuk buyumek istemiyordu
Icindeki cocuk geldi gözünün onune büyüyemeyen
Daha 5 yaşında pes eden kalbiydi atmak için çırpınan
Öyle bir yorgunluktu ki
Parçalanmış bir aynayı birlestirmeye çalışırken büyümüştü ama halla küçük bir çocuktu parçalanmış bir yapbozun dusgun parçasını
Saklamaya çalışan ama o yapbozu gözyaşları ile yıpratan
Ve cam parcalri eline batdıkça hırs yapan
♡ ......
