Chan aşağı inmişti
Ve kızıl sacliya yazmak aklına geldi
Chn:seni bizimkiler ile tanıştırmak istiyorum
Min:bizimkilerde gelsin olur mu?
Chn:tabi o zaman sahil kenarında buluşalım
Min:tamam
Chan kafasını kaldırmıştı
Chn:bugün sizi birileri ile tanitoricam hazirlanın sahil kenarında gidicez
Herkes hazırlanmıştı ve evden çıktılar buluşacakları yere gelince ilerde grodukleri bedeninyanina gittiler
Min:ben minho
Chng:changbin
Seung:seungmin
Hn:jisung
Min:memnun oldum sizi arkadaşlarım ile tanistiricam
Biraz iletiş egordukelri gölgelerin yanına gittiklerinde chanın gezileri dolmuştu ve fısıldamıştı
Chn:h-hannah
Hh:abi
Hannah chana doğru bir adım atmıştı ki chan geri çekilmişti
Chg:abi ne oluyor bu kız kim
Chn:ablan
Hh/Chn hariç: Ne !
Chn: sen bana nasıl haber vermezsin ben seni öldü sanıp kenimi suçlarken sne nasıl nefes aldığını bana söylemezsin
Hh:ben bana engel olmanı istemedim
Chn:bencilsin
Chan hannahin üstüne yürümüştü
Chn:beni 7 yaşında bir çocuk ile tek başıma cehhennemde bırakıcak kadar bencilsin
Beni kabuslarla mahkum etcek kadar bencilsin
Hannah: sizin için hayatımdan mi vazgecseydim sen kimdin ki senin için dayansaydım
Chn:sen bencil deyilsin sen cidden insan bile deyilsin
Hh:bunu sen mi diyorsun
Ailenin uğursuzluğu sensin
Chg:çok oluyorsun
Hh:küçük kardeşim büyümüş ne dersin abicim oda seni bırakır yakında
Chg:ben senin kardeşin deyilim
Chan o sırada arkasına bakmadan eve doğru yol almıştı kimsenin seslenmesini dinlemeden gidiyordu
Eve gelince evin boş olmadığını fark etti fark ettirmeden mutfağa gidip en keskin bıcağı aldı ve odasına doğru yürüdü odanın kapısını açıp içeri girdi odadaki banyonun kapısını açtı ve içeri girdi tüm sınırı çıkarmak istedi yanlız geçirdiği her gün için yaşadığı her olay için bir kesik attı
Suyu açtı ve kıyafetleri ile birlikte suya girdi duygusuz gözler ile suya akan kanı izledi
Birşey yapmadı ne yapabilirdi ki ağladı içi acıdı herşey için kendini suçladı bir kez daha ölmek için yalvardı bir kapı sesi duyuldu aldırış etmedi kimseye kendini açıklamayacaktı yada birşey demiycekti odadan çıktı hannah hariç herkes vardı ıslak ve kana bulanmış kiyafetelri umrunda olmadı yürüdü terasın kapısına yöneldi tam o sırada arkasında bir kargaşa koptu ilk defa kardeşini düşünemedi ilk defa kimseyi düşünmedi ayakları onu nereye götürurse oraya gitti bu sefer yağmur gözlüsü bile onu kurtaramayabilirdi
Hiç-bir şey demedi kime diyecekti ki bulabildiği en yüksek köşedeki duvara çıktı arkasında onu izleyenler sadece bir karardı gibi görünüyordu
Bası dönüyordu ilk defa bu kadar kötüydü nedeni neydi
Ilk defa bu kadar zarar zarar veremez miydi
Gözleri kapandı bir koku geldi yağmur gözlüydü bu gozleri kapandı
Başına saplanan acı ile gözünü açtı karşısındaki küçük kardeşi miydi
Saçları darmadağınık gozleri kıpkırmızı ve göz altları mosmor yüzünde tirnka izleri var
Chn:chang
Chg:abi iyi misin canın acıyor mu neyin var
Chan birşey demeden kardesine sarılmıştı arkadaki insanları görmezden gelmek artık yük oluyordu yan taraftan bir bez aldı ve yandaki soguk suya soktu kardeşinin göz altlarını sildi ve yavaşça bezi indirdi çekmeceye uzandı ge krem çıkarttı tüm tırnak izleirne sürdü gözündeki yaşları sildi ve tekrar sarılırdı kolunu saramamışlardı bayginken bile izin vermemişti
Chan düşünmeye başlamıştı artık düşünebiliyordu direkt yağmur gözlüsünün gözüne baktı yağmur yağıyordu gözlerinden hiçbir şey demedi gözlerine baktı onu anlaşın istedi ve isteği oldu yağmur gözlüydü ona sarıldı o hep anlardı gece kuşunu
Kafasını yastığa koydu ve gözünü kapattı
Psikolojimi fice yansıyınca güzel oluyor
