kan yemini | hyunho

5- Rahibe ve Kutsama

merhabaa
umarım keyfiniz yerindedir ve guzel bir haftasonu geciriyorsunuzdur😭🤍 yeni bolumu buraya birakiyorum, yorumlarinizi ve oylarinizi da bekliyorum. hala okumadiysaniz "milyon dolarlık bebek" hikayeme de beklerimm. bolumu kontrol ettim ama gozumden kacan bir hata varsa affola🤍🤍 keyifli okumalar...
****

Jisung hemen yanıbaşımda yüzümün daha iyi görünmesi için kendi hazırladığı malzemelerle tenime narin dokunuşlar yaparken gözlerim çok uzaklara, zamanın ötesinde bir noktaya, takılı kalmış öylece duruyordum. Sahte kızgınlık dönemi bitmişti. Yeniden insanların içine çıkma zamanıydı fakat insan içine karışmak bir yana dursun, odamdaki tek kişiye bile zor tahammül ediyordum. Ruhum içimde kaybolup gidiyor, kalbim hissettiğim huzursuzlukla sıkışıyordu. Boğuluyordum. Boğuluyordum ve beni kurtarabilecek kimsem yoktu.

Babamla görüşmemden sonra bana ayrılan daireye geçip beş günümü de boşluğu izleyerek harcamıştım. Ne okumaya çalıştığım kitaptan, ne boğazımdan zorla geçirdiğim yemekten ne de uyumaya çalıştığım uykudan bir şey anlamamıştım. Her şeyin bittiği düşüncesi beni öylesine yaralıyordu ki daha fazla nefes almanın gereksiz olduğu fikriyle adeta boğuluyordum. Çok nadir ağlayan biri olmasaydım çoktan sayısız kez göz yaşları içinde uykuya dalacağımı biliyordum. Bunu bile başaramadığım için boğazımdaki koca yumruyu görmezden gelmeye çalışarak geçiyordu zamanım.

Minho söylediklerimin hiçbirini dinlememişti. Zaten bana güvenip bu yoldan dönmeyeceğine neredeyse emin gibiydim. Kafasına koyduğunu yapmak üzere yemin etmişti; ne dersem diyeyim onun için değişen bir şey olmayacaktı. O gün bahçede yürürken yaptığım konuşmanın etkili olmasını umut ederken elimde kocaman bir hiç kalmıştı yine. Bir kez daha başarısız olmuş, yapmak istemediklerimi yapmak zoruna bırakılmıştım. Geriye kaçıp gitmek ya da babamı o ölmeden öldürmek dışında pek bir seçeneğim de kalmıyordu.

Bu aralar başıma gelen en iyi şey ise şüphesiz Jisung'u hizmetime almaktı. Kızgınlıktan çıktıktan sonra birkaç gün dinlenmem gerekiyordu. Gerçek bir omega olsaydım geride bıraktığım günler enerjimi iyiden iyiye tüketmiş olacaktı. Bu yüzden dönem geçtikten sonra yemek yemem, uyumam ve bol bol dinlenmem gerekiyordu. Bu dönemde Jisung'a yanıma kimseyi sokmaması gerektiğine dair verdiğim direktif ise saat gibi işlemişti. Danışmanlığımı yapacak Alfa'nın her iki gün de kapıma geldiğini fakat Jisung'un görüşmek üzere hazır olmadığımı ona bildirdiğini biliyordum. Yanıma yalnızca Jisung'un girmesine izin veriyor ve onun dışındaki kimseye tahammül edemiyordum.

Jisung ise sandığımdan daha sakin bir karakterdi. Her işimle güzelce ilgileniyordu. Akşamları şifalı otlardan elde ettiği yağlar ile bana masaj yapıyor, uzun saçlarımı özenle tarıyordu. Yemeklerimin hepsini bana enerji verecek şekilde hazır ediyor, camımın önünde kuş bile uçsa def ediyordu. Bir akşam okuduğum kitaplar bile beni yeterince eğlendirmediğinden, birinden öğrendiğini söylediği tuhaf bir örgü işiyle bana iplikten bileklik yapmayı öğretmişti. Doğrusu ondan bir şeyler öğrenmek beni rahatsız etmiyordu çünkü yaparken son derece samimi olduğunu, gerçekten içinden geldiği için yaptığını biliyordum. Üstelik yaptığım bilekliklerden biri son derece kötü görünmesine rağmen çok güzel göründüğüne dair yalan söyleme alçakgönüllülüğünde bile bulunmuştu. Bu kadar duyarlı olmasını beklemiyorken ortaya koyduğu özveri takdire şayan olduğundan ona alacağı ilk ödemede biraz bonkörlük yapmaya karar vermiştim.

Şimdi de beni, bu akşam Rahibe'nin kutsayacağı nişanım için hazırlıyordu. Anlattığına göre eski efendisine bile satılmadan önce yaşadığı yerde, onunla yaşıt omega bir kız vardı. Japonya'dan gelen bu kız ona çeşitli şeyler öğretmişti ve öğrendiklerini bana gösterirken doğrusu pek bir şevkli görünüyordu. Şimdi yüzüme sürdüklerini de genç omega, o kız vasıtasıyla tanıştığı eski bir geyşadan öğrenmişti. Böyle çok daha canlı görüneceğimi ve içimdeki mutluluğu herkesin yüzümden anlayacağını söylemişti. İçten içe ölüyor olsam da bu söylediğini gülerek kabul etmek zorunda kalmıştım. Çevremdekileri bu izdivacın olumlu etkileriyle kandırabileceksem kaçmak ahmaklık olurdu.