Chapter 7

3 0 0
                                    

NADIE'S POV

I kneeled down on the grave where Lorelai is burried.

"Nadie.....s'ya yung batang kausap mo?..." Ada spoke.

"Oo, Ada, naguguluhan ako sa mga nangyayari, pano ko nakakausap ang patay?"

"Sobrang gulo, Nadie"

"Nanaginip ako kanina habang nasa byahe tayo, sabi n'ya ako raw ang reincarnation n'ya" sabi ko.

"What? totoo ba yon? so it means ikaw si Lorelai sa part life mo?" naguguluhang tanong ni Ada.

I didn't say a word and cried.
I checked the paper that was given to me by Lorelai....Bakit??? Bakit nawala ang nakasulat dito??? Bakit naging blanko to???

Ada and I went home to rest. I saved the location of the cemetery so I can visit it someday.

It's getting late, I'm just gonna sleep. I will wait for Lorelai to appear in my dream again.

And as expected. She did.

I saw a kid over there! That might be Lorelai.

"Lorelai?"

"Binibini, we meet again!"

"Explain everything please?"

"Sorry po if nagulo kita, gusto ko lang naman maranasan na sumaya yung buhay ko kaya bumalik ako at nagparamdam sayo. Thank you po dahil kahit sobrang miserable ng buhay ko ay nagkaroon ako ng chance na maranasan ang piece of heaven, kahit hindi tayo nagkita sa personal. Totoo po 'yon binibini, ikaw ako sa past life mo. Binibining Nadie, naalala ko nung nabubuhay pa'ko, bago mangyari ang aksidente ay nagparamdam ka sa panaginip ko. Sorry po dahil hindi ko sinunod ang sinabi mo na wag akong magtatanim ng sama ng loob sa sarili ko... After ng panaginip na yon ay palagi kitang naalala tanda ko parin ang mukha mo, nong araw na kinulong ko ang sarili ko sa cabinet, ikaw lang ang naiisip ko, sabi ko sana ay totoo ka. At ayun nangyari nga, totoo ka nga at hindi rin ako makapaniwala na ang babaeng nakita ko sa panaginip ko ay magiging ako"

For the last time we hug eachother....bago sya mawala na parang bula....






                         - THE END -

Amidst the World's CrueltyWhere stories live. Discover now