HIT BAG

[29] Ιωση;;

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από το ταξίδι μας. Ο Άρης, όπως και ο Κώστας συνεχίζουν τους αγώνες επαγγελματικά πλέον ενώ εμείς οι υπόλοιποι μπήκαμε δυναμικά στις σχολές μας εδω και λιγο καιρο. Με την Ζωη αποφασίσαμε να μένουμε σε ένα σπίτι κοντά στην σχολή για να μην πηγαινοερχομαστε αν και δν είναι πάρα πολύ μακριά από τα σπίτι μας.

"Μαγειρεύεις σήμερα?" Μου είπε ενώ ετοιμαζόταν
"Αμε. Πλένεις πιατα" απάντησα

Γενικά ειχαμε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας μπορώ να πω.
"Θα ερθει σήμερα ο Άρης με τον Νίκο να κοιμηθούν το βράδυ οπότε κάνε κάτι παραπανω" είπε και μου έκλεισε το μάτι
"Λες και δεν έρχονται σχεδόν κάθε μερα" είπα και γέλασε
"Εχ τους ξέρεις αφου"

Ακριβώς στις 7 όπως είχαν πει βρισκοντουσαν έξω από το σπίτι.
"Πάλι εδω" είπα και τον αγκάλιασα
"Φυσικα και πάλι εδω" είπε και με φίλησε

Μετά εβαλε το χέρι του στην κοιλιά μου και τον αγριοκοιταξα
"Ακομα" είπε στενοχωρημένος
"Αρηη" γκρινιαξα
"Αφου έχεις καθυστερηση" συνέχισε τον χαβά του
"Έχω συνέχεια καθυστερήσεις. Περσυ είχα 4 μηνεςς"

Αυτή ήταν η κλασική συζήτηση κάθε φορά που ερχόταν ή πήγαινα σπίτι του
"Φέτος σε πειραζει να έχεις 9" είπε και η Ζωή γέλασε από δίπλα
Για να είμαι ειλικρινής το είχαμε κάνει αρκετές φορές χωρίς προφυλακτικό αλλά πάντα τελείωνε έξω οπότε δεν ήταν και εύκολο να μείνω έγκυος. Όχι ότι ήταν σωστό αλλά μας άρεσε πιο πολυ

"Ακόμα δεν γέννησε η Νεφέλη περιμεντε" είπε ο Νίκος
"Ε καλά ο μήνας της ειναι" Απάντησε η Ζωή
"Και θέλω ένα ανιψακι οπότε πιάστε δουλεια" είπε και γέλασαν όλοι εκτός από μένα

Ήθελα δεν λέω αλλά φοβόμουν νομίζω.
"Τελος παντωνν. Το σπίτι πως παει" άλλαξα θέμα
"Τελειώνει. Πρέπει μόνο να μιλήσουμε με τον διακοσμητή για το εσωτερικό"
"Ποτέ θα με αφήσεις να το δωω"
"Όταν είναι έτοιμο μικρή μην είσαι ανυπομονη"

"Αντε ελατε να φάμε θα κρυωσει" είπε τελικά η Ζωή και πήγαμε στο τραπέζι
Μόλις κάτσαμε χτύπησε το κινητό του Άρη και ακουστηκε από πίσω μια τσιριζτη φωνή

Μόλις το έκλεισε σηκώθηκε γρήγορα
"Ο κωστας! Γεννανεε" φώναξε και Σηκωθήκαμε όλοι πανικοβλημενοι
Κλείδωσα γρήγορα και αρχίσαμε να τρέχουμε με το αμάξι
"Σταμάτα να πάρουμε μπαλονιαα"
"Αχ ναι μπράβο" απαντησε η Ζωή

Τα πήραμε γρήγορα γρήγορα και αρχίσαμε για το νοσοκομείο. Φτάσαμε πάνω στην ώρα. Μόλις ειχε γεννήσει η γλυκούλα και μας αφησαν να μπούμε