❝Merhaba sevgilim. Beni öldürmeye mi geldin?❞
Bu kitap Fulcrum__Tano tarafından yazılmıştır ve tüm haklarına sahiptir.
(This book is published by Fulcrum__Tano and has all rights.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(ıssızlık)
Nyx'in zihninin Theo'nun onu öldürdüğü gerçeğini kavramasına imkan yoktu. Onlar aileydiler, hatta ikizlerdi. Varlıkları doğuştan beri birbirlerine bağlıydı. Onu ayın ötesinde, o da güneşin ötesinde sevmişti. Yaralandığında onunla ilgilenmiş, ağladığı en karanlık saatlerde gözyaşlarını silmiş ve Ren'i onunla dalga geçtiği için sürekli azarlamıştı. O olamazdı.
Oradaki tüm yüksek varlıklara, tüm bunların zihninin yarattığı bir kabus olması ve Five'ın söylediği sözlerin sadece yalan olması için dua etmişti. Ama uyanıp aynı şeyleri tekrar duyduğunda gerçek hiç bu kadar acı olmamıştı. Theo; onun tatlı, masum kardeşi artık onun kanını onun ellerine bulaştırmıştı. Tüm hayatını onu putlaştırarak, doğasıyla mücadele ederek ve onun gibi iyi olmaya çalışarak geçirmişti, ancak onun eliyle öldürülmüştü.
Onu öldürmüştü.
Artık elinde kalan tek şey, Five'ın yatak odasının adaçayı yeşili duvarına amaçsızca bakarken zihnini rahatsız eden unutulmaz gerçekti. Dizlerini göğsüne çekerek ikiz yatağına oturdu. Odanın her iki tarafındaki pencerelerden süzülen güneş ışığının narin ışınları Nyx'in tenine vuruyordu.
Güneşin dokunuşları, aldığı bilgi nedeniyle kendini kötü hissetmesine neden oluyordu ama bu seferlik, sıcaklıklarının hafif yakıcılığını kabul etmesine izin verdi. Serin gölgelerin güvenli ortamına çekilmedi ya da Five'a perdeleri kapatmasını emretmedi. Batıcı acı onu bu dünyaya bağlayan tek şeydi ve o olmadan zihninin onu götüreceği yerlerden korkuyordu.
Five'ın yanında yorulmadan çalışan beyaz tebeşirler duvarlara saçılmıştı. Zihninin yetişemediği bir hızla çalışırken, Nyx'in temellerini anlama zahmetine girmediği bir formül hesaplıyordu. Daha önce ona bunun ne için olduğunu açıklamıştı ama Nyx Five gevezelik ederken ona pek aldırış etmemişti. Aklı, kardeşinin düşüncesi etrafında o kadar hızlı dönüyordu ki onun söylediği herhangi bir şeyi anlayamıyordu.
"Oh." Five yavaşça elini duvardan indirdi. "Tamam, sanırım bir şey buldum, Nyx." Yazdığı her şeyi daha iyi görebilmek için yatakta bir adım geriye gitti, kadının onun söylediği tek bir kelimeye bile dikkat etmediğinin farkında değildi. "Zayıf ama umut verici."
Gerçek bir yanıt vermek istemeyen Nyx yanıt olarak yalnızca mırıldandı. Parmağı bacağının üzerinde yavaşça şekiller çizerken çenesi dizlerinin üzerinde hareket etti. Ancak Five bunu da fark etmedi; yine de onun durumunu kabul etmesini özellikle istemiyordu.
"Bütün bunlar nedir?"
Nyx'in bakışları yeni sesin sesine doğru kaydı, yorgun gözleri Luther'in odaya girdiği sırada onunla buluştu. Five, "Bu bir olasılık haritası," diye yanıtladı, konuşurken kardeşine bakma zahmetine bile girmemişti.
