Gözlerime inanamıyordum. Şuan yandaki masada oturan omuydu? Yillar sonra onu boyle gormek icimi kotu yapmisti. Ayrildigimizda 16 yasindaydik. Çocukluk askimdi o benim. Ve simdi onu boyle baska kizla gormek o kadar kotuydu ki...
Sabah kalktigimda keyfim baya iyiydi aslinda. Taa kii onu oyle gorene kadar. O cok degismisdi sanki eski Uraz degildi. Cok daha yakisikliydi,sakallari uzamis,boyu posu yerine gelmis,cocuksulugundan eser kalmamisti. İc sesim acaba "beni tanimismiydi" derken ela gözleri beni buldu. Afallayarak hemen kafasini yanindaki kiza cevirdi.Yanindaki kizda kimdi ? Kuzenimi,kankasimi,yoksa en berbati olan sevgilisi mi?
O anda Serkan geldi.
-"Ne icersin?"
-"Bi sert kahve iyi gelebilir aslinda"
"-Hemen geliyor"
Serkan gitti.İcimden planlar yapmaya basladim. Onunla tekrardan bir diyalog haline girmeliydim.Ne yapmayaliydim? Aklima hayatima gelmemis fikirler geliyordu. Ve picimsi bir gulumseme attim kendi kendime. O sirada da bir kas yiginina carpmistim. Aslinda bilerek mi yapmistim. Kiskancligima yenik mi dusmustum. Vee birden bi cıyak ses "ayy" diye bagirdi. O an orasi herkesin odak noktasi olmustu. Urazlarin masasi. İc sesim kahkalar atarken disari bunu yansitmamak icin kendimi zor tutuyordum. Ama yinede yuzumde bir tebessum olustugunun farkindaydim:)).
Kız bunu farketmisti. Hemen Serkan'a birseyinin olup olmadigini sordum. "Serkan iyimisin" kusura bakma bilerek yapmadım. (Bunlar beyaz yalanlardi). Ve nefret ettigim o cirtlak ses tekrar konusmaya baslamisti. "Şuna bak ya! Benden ozur dileyecegine sevgilisinden ozur diliyor!!"
-"O benim sevgilim degil. Ayrica kimden ozur dileyecegimi sana sormiyicam."
"Kahve benim uzerime dokuldu!"
"Bagirmayi kes!"
"Bagirirsam ne olur?!"
"İste bu olur."
Masadakii pastayi alip suratina gecirdim. Sacinida hafifden cekmistim.
"Umarim artik kimlerle dans edicegini ogrenmissindir!"
Sonra kulagima ninni gibi bir ses gelmisti. O an tum dunyanin susmasini onun konusmasini istemistim..
