O günü hiç unutmuyorum okulun ilk günüydü ve 3 ay sonunda yine sabahın 6 sında kalkmıştım . Çantam hazırdı zaten . kıyafetleri giyip kahvaltı yaptım ve evden çıktıktan 10 dakika sonra o okul denen cehenneme adımımı attım . Herkes bana yamyam gibi bakıyordu resmen. Aslında herkes demek biraz yanlış olur . Bir kişi hariç Savaş denen okulun tatlı ve asi çocuğu. Kimsenin bakışlarına aldırmadan kendinden emin ve sakin adımlarla sınıfa çıktım.
Ben sınıfa girdiğimde çoktan ders zili çalmıştı bile en arkada boş bi yer buldum . Pek de boş sayılmazdı 1 tane çanta vardı ama olsun. Hoca kendini tanıtmaya basladı derken kapı çaldı aha o çocuk bana bakmayan tanıdım seni dedim içimden.
-Hocam özür dilerim
dedi . Mırıldanır bir şekilde ve umursamaz bir şekilde bana doğru yürüdü . Yoksa o çanta ahh tabi ya malım ben tam bi malım valla kusura bakmasın bugünlük böyle olucak .
- Sana buraya oturma hakkını kim verdi sarı kafa .
deyince afalladım tabi başka ne yapabilirdim ki ?
- Boş yer yoktu bende buraya oturdum. Sana meraklı değilim. Seni tanımıyorum bile.
diye biz didişmeye devam ederken ders zili çaldı...
