ကွာရှင်းပြတ်စဲသောည

အပိုင်းလေး

အထူးတလည် ကျယ်လောင်ခြင်းမရှိသော်လည်း လွင်ပြင်တစ်ခု၌ မိုးခြိမ်းလိုက်သကဲ့သို့  ရှိနေသူအားလုံး၏ နားထဲတွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။

သူ့အသံက အေးစက်နေပေမယ့် ဖော်မပြနိုင်တဲ့ ဘုန်းတန်ခိုးအာနုဘော်နဲ့ပြည့်စုံနေတယ်။သူ့အသံကို ကြားလိုက်ရုံဖြင့် ခြေတော်ရင်း၌ ဦးညွှတ်ချင်လာအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်တယ်။

ဒာဆို အဲ့ဒါ ဘယ်သူများလဲ။

ကျန်းပေ့ဟွမ် အပါအဝင် လူတိုင်း၏ မျက်လုံးများသည် တံခါးဆီသို့ လှည့်သွားကြသည်။ အသံသည် တစ်နည်းနည်းဖြင့် ရင်းနှီးနေသည်ဟု သူမမထင်ဘဲမနေနိုင်။

တန်ဖိုးကြီးလှသော ရထားတစ်စီး ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်လာသည်။ ဤသည်မှာ ဗိုလ်ချုပ်၏အိမ်ဖြစ်ပြီး ဟွိုက်နမ် မင်းသား ကျောက်ဖူချင်း ပင်လျှင် ဝင်ပေါက်ရှိ သူ၏ မြင်းလှည်းမှ ဆင်းကာ လမ်းလျှောက်ဝင်ရသည်။

ဒါတောင် ဒီလူက ရထားစီးပြီးဝင်လာ ရဲရသလား။

ကျောက်ဖူချင်း သည် သူ့ကိုယ်သူ မြို့တော်ရှိ အခွင့်ထူးခံ လူတစ်ဦးဟု ယူဆကာ သူအလိုရှိသမျှကို လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

သို့သော် ဤသူစိမ်းသည် သူ့ထက်ပင် မာနကြီးပုံပေါက်သည်။အရေးကြီးဆုံးကတော့ ဒီလူက သူ့စကားတွေကို လူရှေ့သူရှေ့ မှာ ငြင်းဆန်ရဲသည်။ မင်းသားတစ်ယောက်၏ ဂုဏ်သိက္ခာသည် အကျမခံနိုင်ပေ။

“"မင်းဘယ်သူလဲ? ရထားနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့အိမ်ထဲကိုဝင်ရအောင် ဘယ်လောက်တောင် သတ္တိရှိလှချည်လား!ဘယ်သူလဲ? ရထားနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့အိမ်ထဲကိုဝင်ရအောင် ဘယ်လောက်တောင် သတ္တိရှိလှချည်လား!"

သခင်မကြီးကျန်းက ဘာမှပြန်မပြောရ‌သေးမီ ကျောက်ဖူချင်းသည် ရထားဆီသို့ လျှောက်လာပြီး ကျယ်လောင်စွာ မေးလိုက်သည်။

ရထားပေါ်ရှိလူသည် ပြုံးရုံသာ ပြုံးကာ အပြင်ကို ထွက်မလာဘဲ၊

"ဗိုလ်ချုပ်စံအိမ်ကို ငါဘယ်လိုဝင်ဝင် အဲ့ဒါ ငါ့ကိစ္စ။ ဗိုလ်ချုပ်စံအိမ်ကငါ့ကို စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်တယ်ထင်ရင်၊ သူတို့ငါ့ကို တားလိမ့်မယ်။ မင်းနဲ့ဆိုင်လို့လား"
ထိုအချိန်တွင် အဘွားအိုသည် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် မတ်တပ်ထရပ်ကာ အခြေအနေကို စိတ်ရှုပ်ထွေးနေဆဲဖြစ်သည်။ ကျန်းပေ့ဟွမ် က သူမကို အမြန်ကူညီပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားကာ အခြားလူများကလဲနောက်မှ လိုက်သွားကြသည်။.