"Roseanne!" Hâlâ kapıya vurarak bana sesleniyordu. Buradan gitmesi için defalarca kez onu uyarmıştım oysaki.
"Jeon Jungkook!" Bağırdığımda kapıyı tekmelemeyi bıraktı. "Git diyorum sana!" Islık derecesinde incelen sesim onu durdurur sanarken o daha da şiddetli vurmaya başlamıştı kapıya.
"Halam gelirse seni öldürebilir, git buradan!" Hâlâ kapıya vuruyordu. "Kapıyı aç Roseanne, konuşalım." Ellerimle kulaklarımı kapatarak mırıldanmaya başladım.
Merdivenlerden koşarak çıkarken hâlâ kapıya vurduğunu duyuyordum ama duymamazlıktan geldim.
Odama nihayet vardığımda kapıyı kapattım. "Sakin ol Chaeyoung, onunla bir daha asla, asla, asla, asla konuşmayacaksın!"
Kalbim kuş olup uçacak gibiydi, onu orada tutabilecekmişim gibi ellerimi göğsüme koydum. Ellerimin üşüdüğünü de böylece fark etmiştim, o kadar panik olmuştum ki vücudum böyle tepkiler veriyordu.
Dizlerimi göğsüme çekip kollarımı kendime doladım. Ona sarılmayı ne kadar çok istediğimi düşünmek gözlerimi yaşarttı, bir şey olmamış gibi sildim oradan yuvarlanmak üzere olan damlaları.
Kapıdan ses gelmiyordu artık, gitmiştir diye düşünerek kıvrıldığım yatağımdan doğruldum. Boğazımdaki yumruyu yutmaya çalışıyordum ama Jungkook'un gitmiş olma ihtimali o yumruyu daha da sertleştiriyordu. "Keşke kapıyı açsaydım, aptal Chaeyoung!"
Bu kez yüzümün ıslanmasına aldırış etmeden odamın kapısını açmak için ayağa kalktım. O an arkamdan sarılan beden yüzünden çığlık attım, kim olduğunu biliyor olmama rağmen.
Belimi saran ellerini ve tenime değen tenini tanımamak mümkün değildi.
"Pencereden girmek çok tehlikeliydi Jeongguk!" Gülümsememi saklamaya çalışsam da beceremedim.
"Seni seviyorum Roseanne"
"Seni çok seviyorum Jeongguk"
𓇼Seattle, Washington, Amerika.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
