yavru kartal | semih & barış a.

one

merhaba!

uyarı: bu kurgu yaş farkı, yetişkin içerik ve argo içerecek.

⚪️⚫️

sarışın çocuk, bedenini kaplayan telaşla birlikte soyunma odasının kapısını açarak hızla içeriye girdi ve ilk defa bir antrenmana geç kaldığından ötürü suratının kızarmasına neden olan utancıyla birlikte üzerindeki tişörtü bir çırpıda sıyırdı, antrenman formasını giyiverdi.

bu derecede panik oluşunu yeni teknik direktörlerinin gelmiş olmasına mı vermeliydi yoksa geç kalışına mı bilmiyordu, genç çocuk. iki türlü de sıçmıştı.

eşofmanını da çıkarıp şortunu giydi ve kendini hızla dışarı attı.

hızlı adımlarla ilerleyerek yeşil çimlere kendini attı ve koşan arkadaşlarının arkasına sızarak tıpkı onlar gibi koşmaya başladı.

koşarken, belinden dürtülmesiyle kafasını arkasına çevirdi ve demir ege'nin onaylamaz bakışlarla kendisine baktığını fark etti. semih, kaşlarını kaldırıp ses çıkarmadan dudaklarını kıpırdatarak, "ne?" diye sordu.

kumral çocuk da tıpkı semih gibi dudaklarını oynatarak cevapladı, "yanına git, özür dile kanka." dedi ve kafasıyla sağ tarafı işaret etti.

semih, arkadaşı sağ tarafı işaret ettiği için refleks olarak o tarafa kafasını çevirdiğinde, göğsünde bağladığı kolları ve büzdüğü dudaklarıyla kendisine bakan hocasıyla göz göze geldi. göz göze geldikleri anda, barış alper yılmaz'ın sahip olduğu ciddi ifadesi alaycı bir ifadeye dönüşüvermişti ve semih midesindeki kasılmanın anbean arttığını hissetmişti.

barış alper yılmaz, beşiktaş'ın yeni teknik direktörü olmuştu.

semih, adamın burada, beşiktaş'ta, çalışmasına bir anlam veremiyordu.

beşiktaş u19 takımı, serdar hoca ile oldukça güzel bir ivme yakalamıştı ve semih, serdar hoca'yı abisi gibi görüyordu. ancak şimdi, galatasaray'ın efsanesi olduğu halde, beşiktaş'ta çalışmaya karar veren bu adam, semih'i oldukça şaşırtmıştı. zerre güven de vermiyordu.

semih, saniyelerdir adama baktığını, onun da kendisine baktığınu fark etmesiyle anladığında yutkunarak kafasını ters tarafa çevirdi.

kendine gelebilmek burnundan derin bir nefes aldı ve ısınma hareketlerini yapmaya başladı.

semih'in beşiktaş'a dair her zaman sevdiği o rahat ortam bir anda gidivermişti. çünkü, barış alper yılmaz gelir gelmez, nevzat demir tesislerini, bir askeriyeye çevirmişti. sürekli gırgır, şamata yapmaktan antrenmanlarını bitiremeyen arkadaşlarından çıt ses çıkmıyor, yüzlerde en ufak bir tebessüm bile belirmiyordu.

bu adam, gençleri böyle sert tavırlarla kazanacağını düşünüyorsa oldukça yanılıyor diye düşündü semih. 

düşüncesi yüzünde alaylı bir gülüşe neden olurken, ısınma hareketlerine devam ederek kendisini emir'in yanına attı. emir, yanına yaklaşan sarışın oğlanı görür görmez burnundan bir nefes verip alayla gülmüştü. semih, onun bu tepkisine gözlerini devirirken ayağına çarpan topu bir hamleyle dizine yükseltti ve sektirmeye başladı.