Pillarey korachelum humanity indel vayikunnentey koodey aa staril koodi njekkitt ponam....
************************************
ട്രെയിനിൽ കയറി തന്റെ കംപ്പാർട്മെന്റ് തപ്പി പിടിച്ചു... അവളുടെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു വല്യ ബാഗ് മുകളിലേക്ക് വെച്ചു തന്റെ സീറ്റ്‌ നമ്പർ തേടി കണ്ടെത്തി.... 2 പേര് മാത്രമേ് ആ കംപ്പാർട്മെന്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു അതു കൊണ്ട് തന്നെ സീറ്റ്‌ കണ്ടു പിടിക്കാൻ ബുദ്ധി മുട്ടിയിരുന്നില്ല.... ഹാൻഡ്‌ ബാഗും തോളിൽ ഇട്ടു സീറ്റിലേക്ക് അവൾ കയറി ഇരുന്നു.... വിന്ഡോ സീറ്റ്‌ ആയതു കൊണ്ട് തന്നേയ് മനസ്സിൽ ഒരു സന്ദോഷം നിറഞ്ഞു....
അല്ലേലും യാത്രകളിൽ എപ്പോഴും ജനൽ അരിക് തന്നേയ് വേണം... അവൾ ജനലഴികളിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കി ഒരു നേടുവീർപിട്ടു... മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഭാരം അത്രയും അതിൽ അറിയാമായിരുന്നു....
തണുത്ത കാറ്റുകൾ അവൾടെ മുടി ഇഴകളെ തലോടി നീങ്ങി... കണ്ണുകൾ അടച്ചു ചാരി കിടക്കുമ്പോൾ ആ കവിൾ തടങ്ങളിൽ നനവ്‌ പടർന്നിരുന്നു...... ഒരു പ്രാർത്ഥന മാത്രമേ ആ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ ഉണ്ടായുള്ളൂ....
''ഇന്നും കൂടി കണ്ടു പിടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ തോറ്റു പോകും ഈശ്വരാ... നീ കൂടി എന്നെ കൈ വെടിയറുതെ..... ''
അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കണ്ണടച്ചു ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് കവിളിൽ ഒരു തണുത്ത സ്പർശനം ഏറ്റത്തു.... കണ്ണു തുറന്നു അപ്പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ പല്ലുകൾ ഇല്ലാത്ത മൊണ കാട്ടി ചിരിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനേ് ആണ് കണ്ടത്... എറിപ്പോയൽ ഒരു വയസ് പ്രായം തോന്നിക്കും... അവനെ നോക്കി അവളും കണ്ണുചിമ്മി കൊണ്ട് ഒരു ചിരി നൽകി.....
:അയ്യോ കുഞ്ഞു എന്തേലും ചെയ്തോ കുട്ടി...
:എയ് ഇല്ല ചേച്ചി... ചേച്ചിന്നു വിളിക്കാൻ എന്നെയ്കൾ വയസ്സ് ഉണ്ടാ എന്നു ഒന്നും അറിയില്ല കേട്ടോ.... ഇല്ലെങ്കിൽ എന്നോട് പൊറുക്കണം...
:എയ് അതു സാരോല്ല എന്തായാലും മോളെക്കാൾ വയസ്സ് കാണും എനിക്കു അല്ല എന്താ മോൾടെ പേര്....
:ആര്യ.. ആര്യലക്ഷ്മി..
:അഹ് ഞൻ ചിത്ര നകുൽ ശർമ...
