Kendimi çok kötü hissediyordum hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım aglarkende soyunma odasına gidiyordum,insanlar ne kadarda acımasızdı bir insanoğlu ne kadar acımasız olabilirdi niye herkes benim ağlayan suratıma bakıp gülüyordu bu yaşadıklarım komikmiydi bana göre hic komik değildi ama onlar komik buluyordu hayat daha ne kadar acımasız olabilirdi.
Soyunma odasına gelmiştim üstümü değiştirip elimi yüzümü yıkadım birazcık kendime gelmiştim ders zili çoktan çalmıştı kendime az da olsa gelmiştim oyuzden sınıfa doğru ilerledim
(Atlasın anlatımıyla)
Atlas-nerde bu kız,Teneffüs ten beri ortada yok
Eren-bende anlamadım ağa nereye gitti bu kız
Batu-abi kız çok üzgün gözüküyordu onu böyle sarsan ne gibi bir olay olabilirdi
Atlas,eren ve batu aralarında konuşurken sınıfa ışıl girdi
Fizik hocası-ışıl geç kalmanın ve üstünü degismenin sebebi nedir? Ve neden her gün üstünü değiştiriyorsun
Işılın ağlamaktan gözleri sismisti ve ağladığını herkes anlamıştı
Işıl-ustume su döküldü oyuzden üstümü değiştim ve bir kaç kere düştüm oyuzden geç kaldım üzgünüm
Fizik hocası- tamam geç hadi içeri
(Işılın anlatımıyla)
Sırama geçtim herkes bana gülerek bakarken 3 kişi gulmuyordu onlar batu,atlas ve erendi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARMAŞIK:yalnızlığımı alamaz.
Romanceyalnızdım çok yalnızdım o geldi ışık oldu hayatıma
