Peri ve Goril

8. bölüm

Hâlâ hayatta olduğumu göstermek adına yazılan geçiş bölümüne hoş geldiniz.. tabii hâlâ buraya girebilen birkaç kişi varsa

•

Genç omega oturduğu hastane sedyesinde dolu gözleriyle alfasının tedavisini izliyordu. Gözleri doluydu çünkü Chan yarasına her dokunduklarında çığlık atmamak için dişlerini sıkıyordu. Bir alfa kolay kolay acı çekmezdi, çekse de dışarıya asla göstermezdi ama Chan'ın canı ne kadar yanıyorsa alnından boncuk boncuk terler aktığı gözle görülüyordu. Seungmin şu anlık acı hissetmese de alfayı gördükçe ondan daha kötü hale geliyordu. Canı yanan kendisiymiş gibi Chan omeganın elini sıkıp sorun olmadığını ve sakin olması gerektiğini söylüyordu.

Beta hemşire alfanın ruh eşi izi içine batan cam parçalarını dikkatle çıkarıp yarayı sarmıştı çoktan. Bu tarz vakalar sinirlerine hakim olmayan aptal alfalar yüzünden çok sık yaşandığı için beta hemşire duruma alışkındı fakat neden alfanın ağlayacak durumda olduğunu ve omeganın elini bir saniye bile bırakmadığını anlayamamıştı.

Sonunda her şey bittiğinde alfa uyuşan kolunu hareket ettirerek sağlamlığını test etti. Artık acı yoktu, yine de alfalık gururu çok kırılmıştı. Basit birkaç kesiği iyileştiremediği gibi omegasının önünde dayanaksız yavru bir kurt gibi davranmıştı. Boştaki eliyle kendi çenesini sıvazlayarak kendini sakinleştirmeyi deniyordu.

Alfanın sinirli feromonları etrafı kaplarken Seungmin aldığı kokuyla kendine geldi. Bir süredir öylece dalmış yeri izliyordu. Hastaneye gelmeleri oldukça zor olmuştu çünkü teması kesmeden kahvaltı etmek, üzerlerini değiştirmek, arabaya binmek ve arabadan inmek oldukça zordu. Üstüne üstlük bir de alfanın acı dolu yüzünü izlemişti. Sadece iki günde başına gelenleri kaldırmakta zorlandığı yetmez gibi bir de alfa sinirli miydi yani? Belki de Seungmin yüzünden acı çektiğini düşünüyordu. Bu yüzden mi sinirliydi? Seungmin olmasa daha güzel bir hayatı olurdu, değil mi?

Kendi kendine düşünüp kafasında kurduklarıyla dolu dolu bakan gözleri sonunda çeşmelerini açtı. Ağzından küçük bir hıçkırık kaçarken alfanın elini bırakmaya yeltendi. Alfa uzaklaşmasına izin vermeden omegasını kendisine çevirip yanaklarını avuçları ile sardı. Akan göz yaşlarını baş parmağı ile sildi. Gururu incinmiş olsa bile omega yerine tüm acıyı kendisi çekmeyi tercih ederdi.

"Canın mı yanıyor? Üzgünüm, daha dayanıklı olmalıydım. Neden böyle oldu bilmiyorum."

Omega büzülmüş dudaklarını aralayıp yapabildiği kadar başını iki yana salladı. "Benim yüzümden bu haldesin, ben çok üzgünüm."

Birisi enayi, birisi saf iki kurt pek de katlanılabilecek bir çift değildi.

Alfa, eğilerek Seungmin'in alnına hafifçe bir öpücük bıraktı. Garip bir yol olsa da omegayı kendisine yakınlaştırmayı başarmıştı, değil mi? O zaman bozmadan devam etmeliydi. "Hayır ama artık geçti. Çoktan yara kapanmıştır, hadi uzaklaşmayı dene."

Sağ kolunu aşağı indirerek omegadan yarım adım kadar uzaklaştı. Diğer elini indirmeye kurdu izin vermemişti. Kendi rızasıyla omegadan uzak durması mümkün değildi.

Seungmin yeniden canının yanmamasını umarak tuttuğu nefesiyle yanağında duran eli tutarak önce yanağından uzaklaştırdı. Tuttuğu parmakları bir bir bırakırken en son avucunda alfanın işaret parmağı kalmıştı. Alfanın uzun parmağı kendi küçük eliyle anca sarılmıştı. Tuttuğu nefesini zorla bırakırken sıktığı avucunu açarak son parmağı da özgür bıraktı.