Öldüm mü sevgilim? / HYUNLİX

Yaşama tutunan bir insana

Felix okula mutlu bir şekilde giriş yaptı ve bu sefer başka bir sıraya oturdu. Hyunjin daha gelmemişti. Bekle neden onu önemsemişti ki? Önüne döndü ve ilk dersin başlamasını bekledi...
İlk ders bittikten sonra hoca dışarı çıktığı gibi bi an Hyunjin sınıfa bağırdı.

HERKES DIŞARIYA ÇABUK OLUN ŞU FELİX UCUBESI DIŞINDA.

Ne? Felix ucubesi mi? Neyse zaten birşey olmaz diyip Felix oturduğu yerde bekledi. Hyunjin herkes çıktığında kapıyı kapatıp kilitledi ve o an Felix anlık bir şekilde bağırdı.

NE YAPIYORSUN BE KİLİTLEMEK TE NE?

Hyunjin sinirden gözü dönmüş gibi hızlı ve sert adımlarla Felixin yanına geldi ve geldiği gibi yakasından tutup yere fırlattı.

Seni iğrenç pislik. Sen kime karşı geldiğini sanıyorsun? Ha? Sen kime bağırdın az önce?

Hyunjin Felixin omzundan tutup onu yere sabştlemişti. O an Felix korkudan ölüyordu.

Ö-Özür dilerim cidden.

Hyunjin Felixin yüzüne o an çok sert bir yumruk yapıştırdı. Felixin dudağı kanamaya bailamıştı. O an Felix beklenmedik şekilde eli titremeye başladı.

SEN TİTREYEREK DUYGU SÖMÜRÜSÜ YAPTIĞINI MI SANIYORSUN PİÇ!

O an Hyunjin bir yumruk daha yapıştırdı. Felixin burnu kanamaya başlamıştı. Hyunjin on daha fazla ileri gitmeyip ayağa kalktı ve ona bir tekme savurdu.

Kendini çok bir şey sanıyorsun. Bana bir daha yanlış yaparsan daha kötü olur.

Hyunjin gidip sınıftan çıktı. Felixte ayağa kalkıp tuvalete gitti ve yüzündeki kanları sildi. Daha sonra aynaya bakıp kendisinin kusurlarını görmeye çalıştı. Cidden çilleri iğrençti. O kadar çirkin bir suratı olduğunu düşünüyordu ki. Ama hala kendinden nefret etmiyordu. Böyle iki lafa kırılacak değildi. Ama kalbi biraz kırılmıştı. Sonuçta sonsuza kadar zorbalık görmezdi değil mi. Zorbalık onh hayattan bıktıramazdı. Hayat ona bir hediye gibiydi.