Soğuk toprağı avucunun içine aldı,Özlem kokuyordu toprak.Kimse özlem kokmaz demesin.Kaybeden bir insan için Özlem kokar her yer."Allah'ın adıyla ve elçisinin dini üzerine."Cenazeyi kabreden insanlardan duyduğu bu sözlerle başını hızla iki yana salladı.Küçük bedenine yoğun bir pişmanlık akın etti,oysaki nede çok isterdi Babasına son bir kez sarılmayı.Başını ağır ağır yukarı kaldırdı ve görüş açısına Annesi girdi.Siyah şalı başının üzerinde düzensizce duruyordu,Gözlerinde kandan damarlar vardı.Tabir-i Caizse,Kan çanağına dönmüştü.Bal sarısı gözleri karanlığın esiri olmuş,Pürüzsüz teni bembeyazdı.
Başını hafif sağa çevirdiğinde,Abisini ve elindeki küreği gördü.Abisi,Babasının mezarına ilk toprağı atarken elleri titriyordu.Her bir toprak atışında,Küçük kızın kehribar gözlerinden bir damla yaş süzülüyordu.
"Neden?"Kafasının içinde dönüp dolaşıyordu bu soru."Neden bizi bırakıp gittin Baba?"
Her geçen dakika Babasını suçluyordu.Babası hiçmi düşünmemişti giderken arkasında parçalanan bir aile bıraktığını?
"Bizi hiçmi sevmedin Baba?"
Babasının kendi isteğiyle gittiğini sanıyordu,Bilmiyorduki elinden gelen bir şey olmadığını.Ama kimse ona bu gerçeği söylememişti.Küçük kız,Zaman geçtikçe anlıyordu gerçekleri.
