"İyiyim."deriz ya hep,Alışkanlık bizimkisi.Peki,karşındaki kişi de gerçekten nasıl olduğunu merak mı ediyor sanki?
------------
Kapının sertçe açılmasıyla,Kafamı oraya doğru çevirdim.Bayan bir doktor girdi içeriye,Güneş sarısı saçları bukleler halinde beline doğru sarkıyordu,Bal sarısı gözlerinde saf korku gördüm,Birazdan ağlayacak gibiydi.Hızlı adımlarla yanıma geldi.
"Dolunay iyimisin,canın çok yanıyormu?,Neler oldu kim yaptı bunu sana?Neden benim şimdi haberim oluyor!"Gözlerinden bir damla yaş aktı,Böyle bir tepki beklediğim için iç çektim.
"Ben iyiyim Lema canım çok yanmıyor gerçekten."Bana inanmıyormuş gibi baktı ve koltuğun üzerine oturdu,"Nasıl oldu?" Dedi daha sakin bir sesle.Derin bir nefes verdim,ona olan biteni anlattığım da ince kaşlarını çattı,"Ne zamandan beri bu kadar dikkatsiz olabiliyorsun Dolunay!"
Suçlulukla gözlerimi kaçırdım,Evet tamamen benim dikkatsizliğimdi ama o pislik adamın tutuklandığnı hatırlayınca tüm sıkıntılarım uçup gitmişti.
Lema tuttuğu nefesini ciğerlerine harammışcasına verdi.Konu ben olunca çok hassasdı,Aynı şekilde bende öyle çünkü Lema benim kardeşim,gözüm kapalı güveneceğim tek kişiydi.
"Bende kalıyorsun Dolunay."itiraz İstemeyen sesiyle Başımı sallayıp tebessüm ettim,Zaten ne zaman yaralansam onda kalırdım.Annem ve Abimin öğrenmesini istemiyordum.
"Sen nasılsın?"dediğimde acıyla gülümsedi.O an keşke sormasaydım dedim.Çünkü onun neler hissettiğini benden iyi kimse bilemezdi.
Yorgun
Mutsuz
Tükenmiş
Boşlukta
Duygusal
"Çok iyiyim" dediğinde ikimizde biliyorduk öyle olmadığını,Ama dile getirmedik.
15 yıl önce,Yazarın anlatımıyla.
Lema ilk önce Dayısının elindeki kanlı bıçağı daha sonrasında ise yerde kanlar içinde yatan yengesini gördü.Ona yıllarca Annelik yapan yengesini böyle görünce küçük bedeni korkudan titredi.Yengesinin yanına doğru sarsak adımlar atmaya başladı,Çok fazla kan vardı ama Lema kandan değil yerde cansız bir şekilde yatan bedenden korkuyordu.Yengesinin yanına vardığında diz çöktü ve yengesinin ellerini,Küçük ellerinin arasına aldı.Göz yaşları durmaksızın akarken,"Yenge uyan."dedi.Uyanmadı.Hıçkırıklarla ağlamaya başladı bu seferde.Bir çocuğun görmeye katlanamayacağı şeylerdi bunlar ama Lema sadece Yengesinin uyanmamasına odaklanmıştı,Daha sonra bir silah sesi duyuldu 5 adım ötesinden.İlk önce irkildi daha sonra kafasını kaldırıp Dayısının yerdeki bedenine baktı."Dayı!"daha fazla ağlamaya başladı,öyleki göz pınarları kuruyacaktı ama ağlamaktan başka elinden bir şey gelmiyordu.Ne yapabilirdi?Dayısını ve yengesini nasıl olur da kurtarırdı çocuk haliyle?Ve o gün o odada 2 ceset le beraber öksüz bir Kız çocuğu çıktı.
