Kanlı Evlilik

2.

Merhabalar,oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, iyi günler.

İyi okumalar ;)

                                    2.
                         İstemiyorum

O gece hiç uyumamişti Sahra.
Koşarak eve gelmiş, hızla odasına çıkmışdı. O kadar ağlamışdı ki,
Gözleri acıyordu genç kızın.
Düşünmüştü bütün gece, napardı o adam birine bir şey anlatsaydı.
Kim inanırdı ki Arasla arasında saf aşkdan başka bir şey olmadiğina.
Ya babasi ?
Sahi Babasi inanirmiydi ona ?
İnansa bile affedermiydi ?
Düşman oğluna gönül veren kızını affedermiydi Harun ağa ?

Sabah evin hizmetlileri uyandirmişdi Sahrayı, hoş Sahra ne zaman uyuduğunu bile hatırlamıyordu, bütün gece düşünceler kemirmişdi beynini.

Ama şimdi aşağı, kahvaltiya inmeliydi,
Babası kahvaltiya geç kalinmasindan hoşlanmazdi, inmezse kızardı, zaten onu dinlemeyip düğüne gittiği için kızgındı, bide şimdi tuz basmaya gerek yokdu.
Üstünü değiştirip indi, Sahra.
Korkuyordu aslinda, ya adam çokdan babasina haber verdiyse diye düşünmeden edemiyordu,
Hiç bu kadar korktuğunu da hatirlamiyordu, Sahra cesur, dediğim dedik, asi bir kızdı.kimseden korkmazdi Ama bu adamın tek bir bakişi onu deli gibi korkutmayi başarmişdi.

"Günaydin" dedi Sahra yüzünde yalandan hafif bi tebessümle.

"Günaydin" diye karşilik verdi herkes,
Sahra bu evin hanım kızıydı, Babasinin kıymetlisiydi. ailesi de dahil bütün Mardin ona saygıda kusur etmemeye çalişir bir dediğini iki etmezdi.

Sahra masadaki yerini almiş, önündeki tabakla oynuyordu, geceden sonra bir şey yiyecek hali yokdu.

"Gecen nasil geçdi ?"

Kardeşi Suatın, bir anda gelen sorusu ile genç kız dondu. Ne diyeceğini bilemedi, bir an aklina gece geldi, Arasin kanlı suratı, ona kaçmayı teklif etmesi ve en önemlisi basılmaları.

"İyiydi" dedi ve önünd döndü, Suat ise ablasının bir şeyler sakladiğini anlamiş gibi "Karan ağa seni fark etmemişdir umarım" dedi. Sahra o adamin adini duyunca yine bi korku basdi vücudunu.
Nasilda korkmuşdu ondan.
Gerçi korkmasi normaldi, gözünün önünde Arasi ne hale getirmişdi sonuçta, bide Mardine nam salması vardı tabi
Gaddar Ağa diye.
Bütün Mardin korkuyordu ondan Sahra kimdi ki.

Elindeki çatalın tabağa düşme sesi ile Sahra uykudan uyanır gibi oldu.
"Sahra ?" diye endişeyle ona bakan babasina döndü "yok bir şey baba, Mirzaoğullarından kimseye gözükmedim merak etmeyin"
Harun bey memnunca kafasını salladı.
Onun tek isteği kızının orda başina bir şey gelmemesi idi ve gelmemişdide çok şükür. Babaannesi Zerrin hanım "Karanı tanırım ne kadar kötü anlatsalarfa iyi çocukdur bilirim,fark etse bile yapmazdi zaten bir şey"dedi eminlikle.
Herkes kahvaltisina dönmüşken bu sefer Sahranın üvey annesi lafa girdi,
"Yarende evlendiğine göre bekar arkadaşin kalmadi değil mi ?"
dedi ima dolu bi sesle çayini içerek.
Sahra buna bir şey demedi.
Üvey annesi olan bu kadinla konuşmak istemiyordu. "İzninizle" diyerek kalkdi Sahra masadan kalmak istemedi daha fazla zaten canı burnundaydı, o adamin ne yapacaği belli değildi,korkuyordu,
Bide o Reyyanla uğaraşamazdi.

Odasina girip kapisini kitledi.
Yatağina oturdu, 24 yaşindaydi, okulu bitirmişdi. Reyyan cadısı sürekli evlenme yaşin geldi, geçiyor gibi imalar yapiyordu. Babasindan çekindiği için ileri gitmezdi hiç ama yinede lafları Sahranin canini sıkardı.

Annem olsa böyle olmazdi diye düşündü bi an Sahra, Annesinin fotoğrafini aldi eline bakdi biraz, kızdı sonra ona,
İntahar ettiği için, onu bırakıp gittiği için gözlerinin önünde canina kıydığı için,
Düşdü elinden foroğraf, kırıldî çerçevesi
Ağlamaya başladi Sahra, şimdide kendine kızdı, aldį fotoğrafi yeni bir çerçeve almak için aşağı salona indi.