Yaşadığım internet sıkıntısından dolayı bölümdeki yazılar düz fontlu. İtalik olmadığı için kafanız karışabilir fakat sorun çözüldüğü gibi düzelteceğim, iyi okumalar 🌸
Fourth of July - Sufjan Stevens
Sevilmemişim - Nasıl Derler Bilirsin
Eksik - Batu Akdeniz
Lavinia Sarmaşık'ın günlüğünden..
16.09.2015
Bugün 10. sınıfa başladım. İçimde hiçbir heyecan yok, üniversite okumayacağımı biliyorum. Öğretmenlerim başarımın ardından gitmemi söylüyordu fakat benim buna gücüm yok. Her şey çok fazla üstüme geliyor. Yoruldum.
Okula girdiğimde okuldaki tüm gözler yine bana döndü, herkes bana iğrenirmiş gibi bakıyordu. Sebebini öğrenmek istesem de umursamamaya çalıştım. Her okul günü yaptığım gibi.
Sabırlı olmaya çalıştım. Üstümde duran iğrenç bakışları umursamadım. O iğrenç zorbalar sınıfa girdiğimde oturacağım sıraya yapıştırıcı sürene kadar.
Sıradan kalktığımda erkeklerin bakışını üstümde hissettiğimde ve gelen kumaş yırtılma sesiyle anladım her şeyi, çok geçti ama anladım. Çok utandım. Neden yaptıklarını sordum, dilimi bilmediklerini söylediler.
Bugün yine anlamadılar beni anne.
Bir insana sırf dilsiz diye bunu yapabilirler miydiler? Bana yaptılar. Sırf konuşamıyorum diye bunu bana maruz gördüler.
Sınıftaki bir kız harici diğer herkes bana güldü. O kız bana hırkasını verdi, bana yardımcı oldu. Çok tatlı bir kızdı. Adını sorduğumda Nisan dedi. Kumral saçları, su yeşili gözleri vardı.
Su yeşili gözlü kız, seni hiç unutmayacağım.
Günümüz
Abim bıçaklanmıştı.
Korkuyordum. Kandan öylesine korkuyordum ki kendi yaralarımın kanamasına bile bakamıyordum. Gözümün önünde bir insan kan kaybından ölse yine bakamazdım o kana.
Kan, iğne, iplik. İğneden korkuyordum. Bir gün yaramı dikmek zorunda kalacağımı biliyordum ama korkuyordum yine de kandan ve iğneden.
Kaçıyorum yine tüm gerçeklerden.
Bir ağustos gecesi kaçtığım gibi.
Arabadaydım. Onun arabasında. İki gündür uyumuyordum ve uykusuzluktan ölecektim. Bedenim buna rağmen bana uykuyu haram buluyordu.
Onu düşündüm. Ne olduğunu, nasıl biri olduğunu bilmiyordum. İki gündür ikimizde bir çukurun içine batıyorduk ve kimse bizi çıkaramıyordu.
Lanetliydim ben. Üç gündür onun yanındaydım. Üç günden beri onun yanındaydım ve o zamandan beri gün yüzünü göremiyorduk.
İnsanın geçmişi, geleceğiydi. Bu gerçeği kabul etmeye başlamıştım. Geçmişim peşinden sürüklemişti tüm tozlu sayfalarını ve geleceğe armağan etmişti kirli geçmişini. Tozları ne zaman temizlemek istesem yeni bir toz geliyordu ve kirleniyordu sayfa. Sayfanın temiz olduğu bir gün bile görememiştim. Her günüm karanlıktı.
Akın beni bir evin önüne getirmişti. Yaklaşık yarım saat önce bu evin önünde arabayı durdurmuş, arabadan inmememi söylemişti ve ardından ne diyeceğimi umursamadan hızla arabadan inmişti. Yarım saattir arabanın içindeydim ve sıkıntıdan patlayacaktım.
Abim bıçaklanmıştı. Birkaç ay önce bana bir mektupla veda eden abim bıçaklanmıştı. Son birkaç gündür başıma gelen her şeyin tesadüf olması imkansızdı. Hepsinin parmağında Yakup Demirel olduğuna emindim.
