Odadan çantamı alıp çıktım. Merdivenlerden aşağıya indiyimde salonda kadın ve erkek gördüm konuşuyolardı. Muhtamelen Kvanç'ın Annesiyle babası. Kadın, "Kvanç'a dememiz lazım Kvanç'ın kız arkadaşından hiç hoşlanmıyorum. Tamam sayqılı ola bilir ama okuldu her zaman gitdiyimde kavga etdiyini görüyorum." Ne yani Kvanç'ın annesi kızı sevmiyormu. Kvanç'ın babası, "ben kızı beyendim, hani Kvanç dün gece sınıf arkadaşı gelmişti ya... adı neydi ya dur bir daqqa aa tamam Hesna'ydı. Bence güzel kız", yok ya beni Kvanç'a yakıştırmazlar asla olamaz ya. Hem yakıştırsalarda, ben erkeklerden nefret ediyorum yok ya. Aşağıya doğru indiyimde ayağım takılıp merdivenlerden yuvarlandım. Ben, "Kafam" Kvanç'ın Annesiyle babası beni g gördüklerinde ayağa kalktılar. Hayır ya sesiz gidicekdim. Dizlerime vuraraq ayağa kalktım. Ben, "Merhaba", off sesiz gidicekdim ya. Ama bu imkansız ben hep küçüklüyümden beri sakardım. Annesi koşarak yanıma geldi. Elini uzatdı. Elini tutarak ayağa kalktım. Ben, "Teşşekür ederim". Annesi gülerek "İyimisin?". Elimi yavaşça ondan çektim. "Evet iyiyim siz nasılsınız?" Lan ben salakmıyım. Neden öyle cevap verdim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlar kaymanız gerek
ActionBelki hiç kimse beni sevmedi ?, babam yok diyemi sevmediniz beni ?, babam hiç bana kızım demedi hiç beni arayıp sormadı, başka kadınan çoçuğu var. Onun yüzün son defa doğum günümde görmüşdü tam 14 yaşımda. şimdi 15 yaşındayım. ve 1 yıldır görmüyorum...
