– Seyran? – Seyran'ı aynı kırmızı elbiseyle odamın kapısında gördüğümde delirdiğimi düşünüyorum, lanet olsun! Şaşkınlığımı cevapsız bırakıyor, kapıyı kapatıyor ve uykumdan sıçrayarak şaşkınlıkla oturduğum yatağa doğru kendinden emin adımlarla yürüyor. İnisiyatifi ele alarak kucağıma oturdu. Ben daha sesimi çıkaramadan başını saçlarıma gömdü ve dudaklarımı ısırdı. Tanrım, o tatlı dudakların tadı karşısında sadece inleyebildim. Parmak uçlarım kalçalarından aşağıya, elbisesinin hemen altından geçerek onu bana yaklaştırdı ve dudaklarıma doğru nefes verdi. Tüylerim diken diken oldu ve tüm vücuduma yayıldı. Hiç vakit kaybetmeden vücudunu altımda hareket ettirdim ve kendimi bacaklarının arasında buldum.Sonunda oldu! Boynunun tadına bakma fırsatını bekliyordum ve işte karşımdaydı. Saçlarımı daha sert çekti, sırtını kamburlaştırdı.
– Ferit... – Kulağıma yakın boğuk bir inilti duydum, öpücükler arasında boynuna sıcak bir şekilde nefes vermemi sağladı. Sonra kollarımda derin derin nefes aldığını hissettim. Elbisenin fermuarı ön tarafta olduğu için şanslıydık. Fermuarı aşağı çekerek köprücük kemiğine eriştim ve bu inanılmaz manzara karşısında dudağımı ısırdım. Ancak tekrar üstüme çıkarak planlarımı bozdu ve benimle alay edercesine üstümde kıvranmaya başlayarak tüylerimi daha da diken diken etti. Bu kız ne yapıyor böyle?
Kapı çalındı ve ben oturur pozisyona geçtim. Tanrım, bu sadece bir rüyaydı. Sanırım bir psikolog bile bunu bana anlatmaya utanır. Anlamazdı! Her seferinde rüyalarımda daha da ileriye gidiyorum ama ne yapabilirim ki? Sadece güzel terasımdan atlayabilirim.
– Evet, içeri gel! – Gözlerimi sildim, hâlâ günlük halime dönmeye çalışıyordum. Latifikeyşin, Bay Evrensel Prezervatif, odaya girdi.
– Ferit bey, dedeniz 15 dakika içinde kahvaltıya inecek. Lütfen acele edin – diyerek hafifçe gülümsedi ve odamdan çıktı. Yastığıma yaslandım ve gülümsedim. Ne kadar yıkılsam da onu karşımda görebiliyor, boynunu hissedebiliyor ve öpebiliyordum. Bir dahaki sefere kesinlikle burnumu saçlarına gömeceğim. Ulaşılmaz hayallerimden biri daha. Belki bir gün.
İç çekerek yataktan kalktım, sevgili dedemiz altın tacını kölelerine indirmeye karar vermişti. Evet, o İstanbul'un tanınmayan kralı. Nereden çıktı bu? Hiçbir fikrim yok, ben doğmadan önce olmuş. Büyükbabamın biraz mafya adamı olduğunu duymuştum ama bunu doğrulayamam. Bizimle bu konu hakkında hiç konuşmazdı.
Salona girdiğimde Yusuf'un yanındaki Seyran'ı hemen fark ettim, gözlerimi devirerek. O kadar tatlı bir çift ki, midem bulanıyor. Masaya oturduk. Seyran yine karşımda oturuyor, lanet olsun!Dedem asil koltuğuna oturdu, sonra biz oturduk. Her şey geleneklerimizde olduğu gibi.
– Seyran bizim gelinimiz, ailemizin başındaki taç. Bugün soframıza katıldığın için mutluyum – dedi, en son mücevher yapımındaki en büyük rakibi elini öptüğünde bu kadar gülümsemişti. – Gel bakalım kızım, – diyerek masadan kalktı Seyran ve ben onu tekrar aşağı yukarı süzdüm. En şirin elbiselerinden biriydi. Yemin ederim, giydiği her şeyin içinde mükemmeldi. Gece giydiği o kırmızı elbiseyi de unutmayacağım. Aklımdan kendi kafama vurdum, bundan bahsetmemeliydim.
Seyran'ın dedesine yaklaşıp gülümseyerek elini öpmesini dikkatle izledim. Yanakları utangaç bir şekilde kızardı ve ben de hafifçe gülümsedim. Bu muhtemelen onun en sevdiğim görüntüsüydü: sevimli bir elbise, kırmızı tombul yanaklar ve hafif utangaç bir gülümseme. Sadece yanaklarını öpebilirdim.Yerine dönerken kahvaltı boyunca bakışlarını benden sakladı. Seyran, sevgilim, seni okumak Yusuf'u okumaktan daha kolay.
– Bugün gençleri evde görmek istemiyorum, o yüzden dışarı çıkmaya hazırlan. Ama bir şartım var: Yarın sabah kahvaltıda orada ol. – Bu harika kızın ailem üzerinde, hatta benim üzerimde büyük bir etkisi olduğunu hep biliyordum.Üzerimi değiştirdikten sonra tanıdık bir melodi mırıldanarak dışarı çıktım. Yusuf ve Seyran zaten arabamın yanında duruyorlardı. Çalıların arasına itebilir miyiz?
