Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Bakalım doğru anlamış mıyım?"
Aldığı notlarda bakışlarını gezdirdi kumral. Tekrar Kenan'ın gözlerine dönerken gözlüğünü düzeltmişti
"Edin Dzeko seni seviyordu ama nasıl çocuk yetiştireceğini bilmiyordu."
Kenan parmaklarını şakaklarına dayamış ona boş bakışlar atarken kafasını iki yana salladı. "Babam beni sevmiyodu doktor" derken sesi cümlenin barındırdığı kırgınlığı saklayacak kadar soğuktu
"O sadece kendi Wunden. Imm. ..Yaralarını? sarmak için küçük bir çocuk kullandı."
Yüzünde oluşan mutluluktan uzak gülümsemeyle önemli bir şey değil der gibi bir hareket yaptı. "İşi bitince de ona deli dedi" diye devam etti. Fark ettirmemeye çalışıyordu ama sesindeki ufak kırgınlığı doktor anında yakalamıştı. Babasının onu aniden bu şekilde ortada bırakması onu çok kırmıştı belli etmek hatta kendisi de kabul etmek istemiyordu ama öyleydi.
Çünkü Edin Dzeko onun gerçekten sevdiği bir iki kişiden biriydi.
Eskiden.
Defterine eğilerek bir kaç şey daha yazdı kumral. Kenan bakışlarını kalemin hareketlerinde gezdirirken Arda bakışlarını defterden kaldırmadan yeni bir soru yöneltmişti
"Eline silah veren de o muydu?"
Kenan sıkıldığını belirten bir nefes vererek düşünmeye çalıştı. Eline ilk kez ne zaman silah aldığını çok hatırlamıyordu ama sanırım on dört ya da on beş yaşlarındaydı. "Onun silah almışdım. Gizlice" derken hatırlamaya çalışarak zihnini zorladı. Beyni yine karıncalanıyordu. Elini gözüne atıp yüzünü buruşturdu. Düşünmek her geçen gün zorlaşıyordu
"Ya da öyle bir şey işte. Bilmiyom"
Kısık gözlerle onun gözlerini ve alnını ovuşturmasına baktı kumral. "Sanırım başın ağrımaya başladı" dediğinde Kenan'ın bakışları yine ona döndü cevap vermek istemediği için sadece boş bakışlarla yüzüne baktı
"Hatırlamaya çalışmak başını mı ağrıtıyor?"
"Bilmiyom" demekle yetindi Kenan. Gerçekten bilmiyordu. Elini şakaklarına atmıştı. Onu kafa sallayarak onayladı ve defterini kapattı kumral. Gözünün önüne düşen koyu sarı saçları parmaklarıyla geri atarak taradı. Mavi-yeşil arasında bir renge sahip olan gözleri karşısındaki adama tekrar değdiğinde gülümsemişti
"Biraz dinlen. Daha sonra ben tekrar yanına gelirim"
Kenan uysal bir tavırla kafa salladı. Kumralın gözlerine bakarken gözlerini kıstı. Dilinin ucuna gelen soruyu yuttu. Başındaki ağrı yüzünden aklı karışmış olmalıydı.
