Masakit aminin na malas ako,
Puro Kalokohan nangyari sa buong taon,
Walang maganda at puro bigo,
Ako na ata ang pinakamalas na tao.
Masaya ako kasi pinanganak sa mundo,
Magulang kong masarap kasama na parang perpekto,
Simula nang pinanganak ako dun lahat nag bago,
Ang sayang ngiti ay biglang lumungkot.
Panginoon ko akoy patawarin,
Nararamdaman ko masakit sa damdamin,
Pati mga kapatid nadadamay saakin,
Kasalanang kong nagawa sila ang umamin.
Bakit nga ba sakin eto ay nang yayari,
Kasalanang maliit biglang lumalaki,
Buhay ko sadya nga bang may mapait?
Hindi ko na alam kung saan ako kakapit.
