Shadows of the Past

Hoofdstuk 4: An Unexpected Visitor

Ik lig op de zetel met een tas thee in mijn handen, een zacht dons dekentje ligt over mijn benen gespreid. Ik heb mijn laptop op mijn schoot en ik zit de foto's te bekijken die Mia van mij heeft getrokken. Ze zijn prachtig, ik weet niet hoe zij het heeft gedaan, maar ik lijk net één te worden met de natuur. Mijn ogen lijken net mijn ziel open te leggen voor de camera. Terwijl dat als ik lachte, het net leek alsof ik straalde. VOOR deze fotoshoot had ik nooit modelleren als job overwogen.

Een hard gebonk haalt mij uit mijn gedachten stroom, ik stop met scrollen. Geschrokken hoor ik een sleutel in het sleutelgat rondraaien. In het sleutelgat van MIJN deur. Snel zet ik mijn tas thee op het salontafeltje en laat mijn laptop op de zetel liggen. Ik ren de keuken in en grijp het eerste mes dat ik kan vinden. Met mijn andere hand tik ik 911 in, op mijn gsm. Voorzichtig kijk ik de keuken uit, de deur naar de gang staat open. "911 waar kan ik u mee helpen?" Ik schrik van de stem. Terwijl mijn hart duizend maal harder klopt dan normaal fluister ik in de gsm. "Er is iemand in mijn appartement." Ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn en de vrouw vraagt verveeld. "Oké, mevrouw, weet u het zeker?" "100% zeker, ik zat op de zetel en plots hoorde ik iemand het slot van mijn deur opendoen! Ik ben snel de keuken in gegaan, nu staat de deur naar de gang open." Nu hoor ik dat de vrouw het veel interessanter vind dan daarjuist. "Oké, waar woont u me..." "HALLO?" Een diepe rasperige mannelijke stem onderbreekt de vrouw. "Oh Shit, oh shit" Ik begin zachtjes te wenen. Dit kon toch niet NOG is gebeuren?! "Mevrouw, rustig blijven! Vertel mij waar u bent!" 

"Hallo? Lelie?" Plots bevries ik. Nee, dat kan niet. HIJ kan het toch niet zijn? "Mevrouw? Hallo? Mevrouw gaat het?" de vrouw aan de lijn begint in paniek te geraken. Maar ik sta er nog steeds als bevroren bij. Opeens verschijnt er een man in de opening van de deur naar de living. Hij is imposant. Ongeveer 1.90 meter groot, met een lichaam van iemand die 24/7 in de gym doorbrengt, zijn donker bruine haar ziet er zacht uit. Ik krijg zin om er met mijn handen door te woelen. En de diep blauwe ogen die mij aanstaren herken ik direct. David, David FUCKING Martinez staat in de deur opening naar mijn living. 

"HALLO! MEVROUW LEEFT U NOG????? MEVROUW!!!" Shit! Ik had de politie gebeld! Omdat David Martinez mijn appartement was binnengekomen, alsof hij een fucking dief was. "Heb je de politie gebeld, LELIE!?" Het ongeloof in David's stem schudt me wakker. Ik draai me om van de klootzak die David is en zeg nu, veel rustiger dan daarjuist. Ook al gaat mijn hart nog steeds te snel, nu voor een andere reden, natuurlijk. "Sorry mevrouw, ik was vergeten dat een vriend van mijn broer de reserve sleutel had van mijn appartement. Het spijt me echt." Ik sluit mijn ogen, Shit, ik begin hoofdpijn te krijgen. "Oh" De stilte die volgt is erg genant, terwijl de politie agente alles verwerkt dat er zojuist is gebeurd. "Oh oke, mevrouw dat is compleet oke. Beter dat je te vroeg belt dan te laat toch? Nu moet ik afleggen. Ik moet anderen helpen." Dit was een van de momenten waar ik David meer haatte dan lief had.

David's POV

Ik sta in de woonkamer, mijn hart klopt in mijn keel terwijl ik naar Lelie kijk. Ze staat met haar rug naar mij toe, haar lange haren vallen in golven over haar schouders terwijl ze haar telefoon tegen haar oor drukt. Een onschuldig moment, of dat dacht ik, totdat mijn blik neerdaalt en ik een blik op haar kont vang.

Haar strakke jeans omhullen haar vormen perfect en de manier waarop ze zich beweegt, maakt het moeilijk voor mij om mijn ogen af te wenden. De curve van haar heupen accentueert haar silhouet op een manier die me de adem benemt. Ik voel een golf van verlangens opkomen die ik nooit verwacht, het soort verlangen dat een grens overschrijdt die ik altijd veilig heb bewaakt. Mijn hele lichaam lijkt wel te reageren, mijn hartslag versnelt en de lucht tussen ons voelt plotseling vol spanning. Ik krijg een stijve. Shit. "Hallo? Lelie?" Ik zie haar verstijven. Ik vraag me af wat er in haar omgaat terwijl ik mijn handen voor mijn stijve kruis zodat ze die niet opmerkt als ze zich omdraait.