»» 30-letnia (Y/N) zmagała się z nie byle jakim zadaniem - znaleźć sobie męża przed skończeniem 31 roku życia. Od młodości była zakochana po uszy w dość enigmatycznym Hotaru, jednak po ponad dekadzie braku reakcji na jej zaloty, postanowiła wreszcie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
08/09/2024r.
Wioska kowali jak zazwyczaj tętniła życiem. Od świtu w powietrzu unosił się zapach palonego węgla i dźwięk uderzania w rozgrzane stopy metali. Życie w tym miejscu z pozoru zdawało się nudne, jednak każdy z mieszkańców zdawał się zadowolony z rutyny, którą posiadał. Urocze maski z wydętymi policzkami zawsze sprawiały, że ulice uzyskiwały więcej koloru i fanaberii. Gorące źródła pozwalały na odrobinę relaksu po pełnym ciężkiej pracy dniu. Mówiąc w skrócie, życie w wiosce było satysfakcjonujące mimo swojej monotonności - przynajmniej dla (Y/N).
"(L/N)-san? Czy ręczniki są już gotowe? Zbliża się szesnasta!" Starsza kobieta, wspierając się o laskę, powolnym krokiem weszła na drewniane patio w poszukiwaniu swojej podwładnej. "Wszyscy będą zbierać się do kąpieli..."
"Ay, ay, Pani właścicielko. Już kończę składanie, zaraz zaniosę je do szatni!" (h/c)-włosa z lekkim uśmiechem spojrzała w stronę starszej kobiety, która opierając się o pobliski filar usiadła obok niej. "Widzi Pani? Wszystko na swoim miejscu!"
"(Y/N) kiedy planujesz założyć rodzinę, hm? Zaczynasz mieć zmarszczki na czole!" Staruszka lekko wbiła opuszek swojego palca w policzek pracującej kobiety. "W wiosce jest pełno wolnych kawalerów! Mój syn szuka żony od paru lat, umów się z nim na spotkanie!"
"Huh?! Nigdy w życiu! W moim sercu jest tylko Hotaru - nikt nie zajmie jego miejsca!" Oburzona (e/c)-oka delikatnie odsunęła dłoń emerytki, po czym skrzyżowała ręce na torsie. "Jest pełen pasji, skupiony na celu and tak ciężko pracuje! Podziwiam go!"
"(Y/N), uganiasz się za nim od kiedy skończyłaś siedemnaście lat, chyba pora się poddać. Ten mężczyzna jest tępy jak but, jedyne na czym mu zależy to ostrza i ganianie za zabójcami demonów, którzy uszkodzili jego pracę." Siwowłosa westchnęła ciężko, masując skronie opuszkami palców. "Jesteś tak uparta jak on, ale obiecaj mi, że chociaż przejrzysz ogłoszenia u Wodza, hm?"
"Nikt nie jest tak dobry jak Hotaru, ale jeśli Panią to uspokoi... Dobrze, wybiorę się dzisiaj po skończeniu tego stosu i zaniesieniu go do szatni."
"Dziękuję, po prostu zasługujesz na kogoś kto faktycznie będzie o ciebie dbał, (L/N)-san."
Młodsza kobieta w ciszy wróciła do wyznaczonego zadania, wzdychając głęboko, gdy staruszka zniknęła za rogiem. Takie rozmowy były niesamowicie frustrujące - nikt nie mógł zrozumieć dlaczego nie może porzucić swoich uczuć do ekscentrycznego kowala. Nawet ona sama. Haganezuka jest najbardziej unikalna osobą jaką kiedykolwiek spotkała, od pierwszego momentu gdy usłyszała jego pasjonującą opowieść o swoim dziele nie mogła przestać o nim myśleć.
W głębi duszy od tamtego momentu chciała stać się dla niego pasją.
Tak więc przez lata zbliżyła się do Hotaru, szybko stali się znajomymi a niedługo potem bliskimi przyjaciółmi. (Y/N) kochała odkrywać kolejne warstwy jakie ukrywał - jego nieśmiałość, zamiłowanie do dzwonków wietrznych i poświęcenie dla swojej pracy. Mimo tego, że jej uczucia zdawały się rosnąć z każdym dniem, mężczyzna pozostawał nieświadomy. Przynajmniej do momentu skończenia przez nią dwudziestu-pięciu lat, kiedy to postanowiła wyznać mu swoje uczucia.
