FELIP POV.
Nagising na lang ako na nasa hospital na ako naalala ko pa ang nangyari kanina pero hindi ko na yun inisip pa at nakita kong nakabantay sakin sina mom at dad na umiiyak na nag aalala.
Babangon na sana ako ng pigilan nila ako at nag taka ako ng hindi ko nakikita si Vester kaya kahit sumasakit pa din ang tahi ko sa tagiliran ay bumangon ako.
Nag tanong muna ako sa kanila bago ako lumabas ng kwarto.
FELIP: mom asaan po si Vester?
Tanong ko sa kanila ng nag aalala sa kalagayan ni Vester.
Doña Stella: he's already fine my son, but I feel hurt for him anak because Manang Delia is gone!......
Saad ni Mom kaya napapunta kami sa isang kwarto kung saan andoon si Vester umiiyak na nakatingin sa bangkay ng Lola niya na binabantayan naman ni Josh kasama ang bangkay ng pinsan kong si Justin at bangkay ni Paulo.
Agad naman akong lumapit kay Vester para i-comfort siya nakatingin Ito sakin ng umiiyak at agad ko naman siyang niyakap at humagulhol sa dibdib ko kaya hinagod ang likod niya.
VESTER: Mahal w-wala na si Lo-lola huhuhuhu
Hagulhol ni Vester.
Isang oras ang itinagal namin sa kwarto hanggang sa tumigil na sa pag iyak si Vester kaya lumabas na kaming lahat dahil aayusin na ang bangkay nila Justin.
Pumasok naman kami lahat sa loob ng kwarto at doon ay pinahiga ko na si Vester para mag pahinga muna siya.
1 week later!......
VESTER POV.
sobrang na dududrog ang puso ko habang tinitignan ko ang Lola ko na wala na.
Ang sakit dahil damay siya sa mga nangyari sobrang miss ko na siya dahil hindi na kami makakapag bonding simula umalis na kami sa mansion.
At habang umiiyak ako nakaratong ang ulo ko sa balikat ni Felip at hinagod ang likod ko dahil umiiyak na naman ako.
Dalawa ang nawala sakin at isa kay Felip at sa pamilya ng mga De dios.
Maya-maya nag simula na ang ceremony at isa-isa na kaming nag salita sa harapan
nauna ang pamilya De dios na nag salita.
Justin mommy:
My dearest Justin,
Words cannot express the depth of my sorrow at your passing. You were such a bright light in my life, and your absence leaves a gaping hole in my heart. I will cherish every memory we shared, from our silly jokes to our heartfelt conversations.
You were so full of life, always ready with a smile and a kind word. Your spirit was infectious, and you brought joy to everyone you met. You were more than just my son; you were my best friend, my confidant, and my pride and joy.
I know you are in a better place now, free from pain and suffering. But that doesn't make your absence any less painful. I will miss you every single day, Justin.
I will find comfort in the memories we made together, and I will carry your love with me always. Rest in peace, my sweet boy.
Mommy loves you more than words can say.
YOUR MOTHER.
Justin father:
Justin, my son, words cannot express the pain of losing you. You were a shining light in my life, and your absence leaves a void that can never be filled. I'll cherish every moment we shared, and your memory will forever be a source of strength and inspiration. I love you more than words can say.
