အပိုင်း ၄
နှင်း မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ သူဇာတို့ညီအမ
မရှိတော့.။ အလုပ်သွားပြီထင်ပါရဲ့
နှင်းလဲ ထမင်းဟင်းချက်ပြီးတော့ အိ်မ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမည်။
အိမ်တွင် သူဇာရော သူဇာညီမလေးရော တစ်ယောက်တစ်ခန်းနေကြသည်မို့ သူမ နှစ်ယောက်လုံးအခန်းထဲသို့ဝင်ရှင်းရသည်။
သူမတို့ညီအမ၏လျှော်ရမည့် အဝတ်များအားယူကာရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
အကျီများလျှော်ပြီးလျှင် သူမ အလုပ်ချင်ဆုံးအလုပ်ဖြစ်သော ညီအမနှစ်ယောက်၏ အောက်ခံဘောင်းဘီများကိုရှုတော့သည်။
"အာ့....မွှေးလိုက်တာ သူဇာရယ် အာ့ နှင်းမျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်ပေးပါ နှင်းကိုအနိုင်
ကျင့်ပေးပါ....အာ့စ် နှင်းကသူဇာတို့ထက်နိမ့်ကျပါတယ်.....ဟင့်"
နှင်းလဲ သူဇာ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီကို မျက်နှာပေါ်တင်ကာသူ့ဘာသာနှိုက်ရင်းအော်ညည်းနေသည်။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့နှင်းလဲ ပြီးကာ အရည်များပန်းထုတ်လိုက်သည်။
အရမ်းကြာနေလျှင် အအေးမိမည်စိုးသောကြောင့်ရေအမြန်ချိုးလိုက်သည်။
သူမအဝတ်အစားလဲနေတုန်း အပြင်ကတံခါးခေါက်သံကြားရသောကြောင့် အမြန်ပြေးဖွင့်လိုက်တော့ သူဇာတို့ညီအမ...
"သူဇာ အစောကြီးပဲပြန်ရောက်လာတာပေါ့"
"ဟုတ်တယ်နှင်း ဒီနေ့သူဇာတို့အလုပ်ပါးတာနဲ့ အိမ်ပြန်လာတာ ပြီးတော့ အိမ်မှာ နှင်းတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ပျင်းနေမှာစိူးလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသူဇာ ဒါဆို ထမင်းစားကြတော့မလား နှင်း ပြင်ဆင်လိုက်တော့မယ္"
"စားတော့မယ် နှင်းပါတစ်ခါထဲဝင်စားလိုက်
အတူစားခွင့်ပြုတယ်နော်"
"ဟုတ် ကျေးဇူးပါ "
ထမင်းစားရင်း သူဇာက
" နှင်း.... Publc humiliation စမ်းကြည့်ဖူးလား"
နှင်းမျက်လုံးပင်ပြူးသွားသည်
"မ..မစမ်းဖူးပါဖူး သူဇာ"
"ဒါဆို မမနှင်းအတွေ့အကြုံရှိအောင် စမ်း
ကြည့်မယ်လေ လမ်းမှာ မမနဲ့ပြောလာတာ
မမနှင်းကို အပြင်ခေါ်သွားရင်း
Public humiliation လုပ်ပေးမလို့လေ"
သူဇာညီမလေးက ဝင်ပြောသည်
"ဟုတ်တယ် နှင်း ခနနေ အပြင်သွားကြရအောင် နီးနီးနားနားပါပဲ ဟိုဘက်လမ်းထိပ်က X ပန်းခြံ ပဲသွားကြမယ် နေ့လယ်ဆိုတော့ လူလဲရှင်းတာမလို့ နှင်းမှာငြင်းပိုင်ခွင့်မရှိဖူးနော် နှင်း ဒီအိမ်မှာ အနိမ့်ကျဆံူးသူဆိုတာသိတယ်မလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သူဇာ... နှင်းလက်ခံပါတယ်"
ထမင်းစားပြီးတော့ ပန်းကန်တွေအကုန်လုံးကို နှင်းဆေးရသည်။
သူဇာတို့ညီအမကတော့ နှင်းကိုစောင့်ရင်း အိမ်ရှေ့တွင်ဖုန်းကြည့်ရင်းရီနေကြသည်
ပျံ့လွင့်လာသော ရီသံများကိုကြားရတော့
နှင်းဝမ်းနည်းလာသည်။
ဒါပေမဲ့သူမဘဝကိုကျေနပ်ပါသည်
သူမ စိတ်ဆန္ဒအတိုင်း အိမ်မှာ အနှိမ်ခံ အနိမ့်ကျဆုံးသူအဖြစ်ခွင့်ပြုပေးတာကိုတင် နှင်း ကျေနပ်လှပါပြီ။
"နှင်း အားလုံးပြီးပါပြီ "
"ဒါဆို သွားကြမယ်လေ ညီမလေး မမယူခိုင်းတာပါလား"
"ပါတယ် မမ"
နှင်းကတော့သူမတို့ဘာတွေပြောနေကြမှန်းမသိပေ။
ပန်းခြံဆီရောက်တော့ ရပ်ကွက်ပန်းခြံလေးမို့ လူရှင်းလှသည်။ ထို့အပြင် နေ့လယ် ခင်းမို့
လူသွားလူလာပါရှင်းနေသည်။
သူဇာတို့ညီအမက ထိုင်ခုံတန်းရှည်လေးရှိပြီး ချောင် ကျသည့်နေရာကိုရွေးလိုက်သည်။
သူမတို့ညီအမထိုင်ပြီးသည်အထိ
နှင်းကမတ်တပ်ရပ်နေရသည်။
"ဪ မေ့နေတာ နှင်းထိုင်လေ"
နှင်းကထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်မည်လုပ်တော့
သူဇာ ညီမလေးက
"မမနှင်းက ကိုယ့်အဆင့်ကိုယ် မသိဖူးလား ညီမတို့နဲ့တစ်တန်းထဲထိုင်စရာလား
မြေကြီးပေါ်ပဲဒူးထောက်ထိုင်"
နှင်းလဲ ဟုတ်ကဲ့ပါဟုဆိုကာ မြေကြီးပေါ်တွင်ပဲဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
