အပိုင်း ၈
နှင်း လဲ ပန်းကန်ဆေးပြီးအိမ်သန့်ရှင်းရေးအချို့လုပ်ပြီးသည့်နောက် ပင်ပန်းလာလို့ သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ခနအိပ်လိုက်သည်။
အချိန်မည်မျှမှမကြာလိုက် မျက်နှာပေါ် အရိပ်ကျသလို ခံစားရသ
ဖြင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။
"ဟင်"
သူမမျက်နှာပေါ်တွင် ထားထားက
မတ်တပ်ရပ်ခွကာ
အုပ်မိုးထားလျက်။
"ဒါဘာလုပ်တာလဲ ထားထား ဘာလို့နှင်းပေါ်မှရပ်နေရတာလဲ အခု ဖယ်ပေး"
"ဘာ အိမ်ဖော်မကများငါ့ကိုပြန်ပြောနေတာလား ငါကနင့်ကိုခိုင်းစရာရှိလို့ဝင်လာတာလေ နင်ကအိပ်နေတော့ နှိုးရတာပေါ့"
"ထားထားနော် နှင်းက အိမ်ဖော်မဟုတ်ဖူး
မမလေးတို့ကိုတန်ဖိုးထားလို့ အစေခံလိုနေနေတာ လွန်မလာနဲ့"
"ဒီကောင်မစောက်ကြောကိုရှည်တယ်
လာစမ်း"
ထားထားလဲ နှင်းဆံပင်အားစောင့်ဆွဲကာ အိပ်ယာမှထစေသည်။
"အား....နာတယ် လွှတ်ပါ နာနေပြီ"
"မလွှတ်ဖူး ငါ့ကိုပြန်ကိုက်တဲ့ခွေးမ နင့်ဆံပင်တွေကျွတ်တဲ့အထိဆွဲပြစ်မယ်"
နှင်းလဲ ဆံပင်ဆွဲခံသည်မှာအရမ်းနာနေ
သဖြင့် ထားထား၏ ခြေထောက်အား ဖက်လိုက်ကာ လက်အုပ်ချီလိုက်၏
" နှင်း....နှင်းတောင်းပန်ပါတယ် နှင်းဆံပင်ကိုပြန်လွှတ်ပေးပါ သခင်မလေး အဟင့်....."
ထိုအခါမှသာ ထားထားက ဆံပင်ကိုဆွဲထားရာမှလွှတ်ပေးသည်။
"ဒီလိုသိတတ်မှပေါ့ ခွေးကခွေးနေရာနေလေ သခင်ကိုပြန်မကိုက်ရဖူး ကြားလားခွေးမ"
"ဟုတ်....ကြားပါတယ် သခင်မလေးရှင့်"
ထားသည်ထိုမျှဖြင့်မကျေနပ်
နှင်းရင်ဘတ်အား ခြေထောက်ဖြင့်တွန်းကာ ပတ်လက် ပြန်လှန်စေသည်။
သူမခြေထောက်ဖြူဖြူလေးဖြင့် နှင်း နို့ပေါ်သို့ အားဖြင့်နင်းထားကာ
"ခွေးဆိုတာခွေးလိုဟောင်ရတယ်
ဟောင်ပြစမ်းငါ့ကို"
နှင်းမှာ နို့ပေါ်သို့ အားဖြင့် အနင်းခံရသည်မှာ မသက်သာလှ သို့သော် သခင်မလေး စိတ်ကျေနပ်မှသူမနားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
"ဝုတ်....ဝုတ် အီ.....ဝုတ်"
"ဒီလိုမှပေါ့ လိမ်မာတယ် ခွေးမလေးက"
ဟုဆိုကာ ခြေထောက်ပြန်ဖယ်ပေးတော့သည်။
နှင်းလဲ ဒူးပြန်ထောက်ကာ
"သခင်မလေး ....
နှင်းကိုဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲရှင့်"
"ငါပျင်းလို့ နင့်ကိုကစားချင်တာ
အ့ခိုင်းစရာရှိလို့ အစကတော့ကောင်း"မေးမလို့ပဲ နင်က ပြန်ကိုက်တော့ ငါစိတ်ပြောင်းသွားပြီ အမိန့်ပဲပေးတော့မယ်"
"ဟိုဘက်တိုက်က ငါတို့နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းမှာ ဘဲတစ်ပွေနေတယ် နင်ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း ငါဝရံတာထွက်ရင်းလေညှင်းခံတာသူကဆေးလိပ်သောက်ရင်းနင့်ကိုလှမ်းကြည့်နေတာ ငါ့ကိုကျမမြင်ဖူး
အဲ့ထဲကငါတန်းစိတ်ကူးမိတာ
နင့်ကိုခိုင်းစရာက......"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်မလေးပြောပါ"
"သွား သူဇာတို့အခန်းထဲက နင့်လည်ပတ်ကြိုးသွားယူခဲ့ ခါးပတ်ပါယူခဲ့"
နှင်းလဲ မတ်တပ်ပြန်ရပ်တော့
"ခွေးကခွေးလိုသွား အပြစ်ပေးခံချင်လို့လား"
" နှင်း မှားသွားပါတယ် သခင်မလေး"
ဟုပြောရင်း ဒူးအမြန်ပြန်ထောက်ကာ သခင်မလေး၏ ခြေထောက်ဖြူဖြူလေးအားငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
ထိုအခါမှကျေနပ်သွားသော သခင်မလေး၏ မျက်နှာကိုမြင်ရသည်မှာ နှင်းပျော်သည်။
တကယ်တော့ နှင်းအခုလို အနိုင်ကျင့်ခံရသည်မှာ ယခုမှမဟုတ် အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝထဲကဖြစ်သည်။
ထားထားက နှင်း၏ အိမ်နီးနားချင်း အိမ်ကို အမြဲဝင်ထွက်သွားလာနေသူ။
ထားထားသည်တစ်ဦးထဲသောသမီးဖြစ်သည့်အလျောက် နွဲ့ဆိုးဆိုးသည်။
နှင်း၏အိမ်တွင် အိမ်စာလာလုပ်ချိန်တွင်သူမခိုင်းတာမလုပ်လျှင် နို့သိီးထိပ်ကိုလိမ်ဆွဲတတ်သည်။
နှင်းမှာအမြဲငြိမ်ခံရသည်။ ပြန်အော်မိလျှင် ထိုတစ်နေ့လံူး အကျီချွတ်ကာ နို့တန်းလန်း
ဖြင့်နေရသည်။
နှင်း၏ အနိုင့်ကျင်ခံချင်သော စိတ်သည် ထားထားကြောင့် အသက်ဝင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သို့သော် ငယ်စဥ်ကမို့ သူမနာလျှင် ထားထားနှင့်ဝေးလိုသော စိတ်သာရှိသည်။
သခင်မဟုသဘောမထားခဲ့။
ယခုပြန်လည်တွေ့ချိန်တွင်တော့ ထားထားကိုသူမ သခင်မအဖြစ်မြင်လာသည်။
