Birtanem |BARSEM

Bir yemek meselesi

      Klasik iphone alarmından sonra uyanmıştım. Beni uyandıran kimse yoktu. Bazen bu kadar basit bir cümle bir insan için çok ağır olabiliyordu. Yaklaşık 3 yıldır beni sabahları kimse uyandırmıyordu. Bir ergen için üzücü şeylerdi bunlar.

Yüzümü yıkadıktan sonra kahvaltıyı hazırlamaya geçmiştim. Klasik bir türk kahvaltısı yapıyordum. Haşlanmış yumurta salatalık domates zeytin falan. Üşeniyordum sabahları. Zaten erken kalkmak zorunda olduğum için ilk ders uyuyordum. Bazen hayat bir anneye ihtiyaç duyuyordu.

Yapacak bir şey olmadığını kabul edip okulun yolunu tutmuştum. Ailem benim için okula yakın bir ev tutmuştu. Neyse en azından okula yakın bir evim vardı.

Okulun girişinde beni bekleyen brolarımı görmüştüm. Bertuğ mesela yarım saatlik yolu olmasına rağmen benden daha erken geliyordu. Zaten hep böyle olmaz mıydı? Okula yakın olan her zaman okula geç kalırdı. Ben tam olarak oydum işte

Bizimkilere selam verdikten sonra dün attığım ssler hakkında konuşmuştuk. Onlar Barış'a haksızlık ettiğimi ve aşırı sert davrandığımı söylüyorlardı. Bana normal gelmişti açıkçası. Sınavlarım 90nın altında değildi ama o sınavdan 37 alınca ortalamam çökmüştü. Aileme nedenini açıklayamamıştım bile. Bilmiyorum belkide ben Barış'a karşı sert davranıyordum

Okula geçtiğimiz gibi ilk ders uyumuştum. Bugun uyumalık dersler vardı. Mesela neden edebiyat dersi vardı ki? Uyumak icin hahaytt

Uyandığımda benim aksime çakma sarışını görmeyi beklemiyordum. Beni dürtüyordu. Uyanmak istemiyordum. Uyanmıştım aslında ama Barış'ı sinir etmek istiyordum. Bu sinir etme çabalarım sıramın üzerinde duran 0.5 litrelik kayın suyumun üzerime dökülmesiyle sona ermişti

'ULAN PİÇ NAPIYOSUN'

'EE UYANMIYORDUN BEN NAPIYIM. TENEFUSUMU YEDİN BE 10 DAKİKADIR SENİ DÜRTÜYORUM'

'KAFA AÇMA BARIŞ NE OLDU NE'

Tabi biz bağıra bağıra konuşuyorduk. Etrafıma bakınca ilk tenefus olmasıyla beraber herkes uyumuştu. Onların adına sessiz olma kararı aldım.

'Efendim Barış'

'Oo efendim demeyi öğrenmişiz. Medeniyete yeni geçiyorsun herhalde'

'Of Barış'

'Neyse çıkışta seni almaya gelicem. Antrenman için. Okey mi?

'Tamamdır'

Barış tam gidecekken elini alnıma koymuştu. Aramızda yakın bir mesafe vardı. Ağzından şu kelimeler döküldü.

'Bu arada alnında parmağının izi çıkmış. Parmağının üzerine yatmışsın'

Bunu dediği an elimi alnıma dokundurttum. Ve gözlerimi barıştan kaçırdım. Barış bunu farketmiş olacakki yine o ağzından

'Merak etme tatlı gözüküyorsun'

Demişti.

🎀🎀

Semih'e neden bunu dediğimi bilmiyordum. Ağzımdan çıkmıştı işte. Sadece öyle gözüktüğünü düşünüp öyle demiştim. Başka bir nedeni yoktu,olamazdı.

Okul çıkışı olduğunda Semih'in sınıfı olan
11/A'ya girmiştim. Bazı kızlar beni görünce fısır fısır konuşsada onlara aldırmamıştım. Semih'i alıp çıkacaktım.

Semih'in sırasına doğru gittiğimde bir kızla konuştuğunu gördüm. Semih çok yüz vermesede kız onu yiyecekmiş gibi bakıyordu. İçimde bir his oluşmuştu. Bu hissin ismini bilmiyordum