THE FLAMES INSIDE HIM

Prologue

Prologue: Cristel Solace Dolores

I marched my feet to went in his direction. He's Jarred Prince Moonlet. My ultimate campus crush since grade school. Kilala ko na siya noong mga bata pa kami pero ako 'ata ang hindi niya na makilala.

Naaalala ko pa noong pinagtanggol niya ako sa mga bullies na kaklase namin habang kami'y bata pa.

"Chanak! Chanak! Chanak!".

Patuloy lang ako sa pag-iyak nang wala silang tigil na inaasar ako at pinaghahampas ng mga crumpled papers at mga tuyong dahon na nahulog rito sa puno na nasa likod ko habang nakasandal rito.

"H-Hindi nga kasi ako Chanak!". Malakas na ang hiyaw ko at mga halinghing ko dahil sa walang tigil na pag-iyak ko.

Hindi naman kasi talaga ako Chanak. Maputi ang kutis ko at kulot ang mga buhok ko. May dimple rin naman ako at kulay chocolate brown ang mata ko. Inaasar lang naman nila ako dahil sa bungi kong ngipin ih!

"Chanak ka! Tignan mo ipin mo, may lagusan!". Sabay sabay silang tumawa at tinuro pa ako nilang lahat.

Napahawak ako sa ngipin ko at pinakiramdaman ito. Lalo akong humiyaw sa iyak at patuloy lang ang pag-agos ng luha ko.

"Mommy! Daddy!". Maliit na pagtawag ko sa mommy at daddy ko pero alam kong hindi sila dadating kasi nasa loob kami ng school ngayon at hindi pa pwedeng sunduin kaming mga bata.

"Hoy! What are you doing to her?".

Sininghot ko ang mga sipon na tumulo sa ilong ko at lahat kami ay napatingin sa pinanggalingan ng boses na 'yon.

My eyes sparkled because of his voice.

"Get out of my sight! You all are so bad!".

Lumapit siya samin na nakapameywang at nakataas pa ang kilay. He's wearing a little pink fluffy cotton cardigan inside of his blue jumper uniform and white polo. He's also wearing his usual white bonnet in his head. He's so gorgeous!

Tumakbo silang lahat na umaaway sakin dahil dumating na ang knight in shining armor ko. He come near to me and offer his hand that I easily get while pouting.

Pinatayo niya naman ako at pinagpagan ang floral dress uniform ko.

"You're so weak, Cristel". He rolled his eyes to me and wipe my tears.

Suminghot ako bago sumagot. "Inaashar nila ako ih!". Umiyak na naman ulit ako.

"Yuck! Your sipon is falling. You're so pangit talaga umiyak!". Nandidiri nitong saad na ikinatawa ko lang naman.

Huminga muna ako ng malalim nang tapikin ko ang likod niya. Humarap naman siya sakin na nakasimangot ang mukha. Nakataas ang isang kilay nito at tinignan niya ako na parang isang basurang naligaw sa daan.

I smiled. "Hi! I'm Cristel Solace Dolores. Remember me?". I introduce myself in a cheerful way and offer my hand to him.

"I don't care. Go away from me!". My eyes widened nang bigla niyang tinabig ang kamay ko at tinulak ako ng mahina na sapat na 'yon para humakbang ako nang kaunti palayo sa kaniya.

My jaw dropped open dahil sa nangyari. I just look at his back when he leaves me behind in this corner of our campus.

He doesn't remember me!

I sighed. Of course, who will remember his childhood friend 10 years ago? Talagang makakalimutan niya ako dahil sobrang tagal na no'n. But me, who has a long time crush to him and admiring him from afar? I always remember his face, his voice, his beautiful gray eyes, at ang pagewang-gewang niyang weird na lakad everytime. I laughed.

It's my 5th times introducing myself to him and trying to approach him but in the end, tinataboy niya lang ako palayo na para bang nandidiri siyang nagkakausap o nagkakalapit man lang kami.

He's so harsh towards me but that doesn't change the fact that I fantasize him and I don't want anybody else.

I don't need a guy who's just full of themselves na sa sobrang kayabangan ay pinaglalaruan na nila ang damdamin ng mga babae. I don't need a guy who doesn't know anything about girls' feelings. In short, I don't need a Man!

I need a GAY!

****