7 ay sonra
I wanna big boy kanka ya
Chan
KALKKK
RESSAM BEY KALK BUGUN BUYUK GUNNN
SERGI GUNU
BAS RESSAM KALKKKKFelix
GAGAGAGGAGAGGAGAGAA
HYUNJIN KALK AMINA KODUM KALKKKHyunjin
Bildirimlerimi siktiniz amkChan
NerdesinHyunjin
Ressam resimlerin basinda😉Chan
Bugun yakisikli olacagim
Takim elbise aldim senin icinHyunjin
Ziril ziril aglarimFelix
Off yedi aydir kendini atalyoye kapatmistin
O kadar merak ediyorum kiHyunjin
Merakini bosa cikarmadim😉Felix
Biliyoruz😉Chan
Ben olay yerine geciyorum felix senide alayim miFelix
Al cnm bekliyom—
Bugün aylardır kafasını doldurduğu sergi günüydü, günlerce kafasını buna yormuştu. Bunula bastırmıştı bir şeyleri.Yedi ay uzun bir zaman değildi çoğu kişiye göre, aylar geçimişti ama Hyunjin hala verdiği kararı düşünüyordu ve bi anda ortalıktan kaybolan Changbini. Chanın dediğine göre yurt dışına gitmişti, uzaklaşmak en iyisidir belki dedi Hyunjin. Derin bir nefes aldı bugün bütün ışıklar onun için parlayacaktı. Gözlerini kapadı aklına gelen anı doldurdu beynini.
"Ay canavarsu her resmimi sana ithaf edeceğim sen benim ilham kaynağımsın" dedi Hyunjin, dizlerine uzandığı adam saçını okşarken
"İthaf ettiğin her resmi satın alacağım ve evimizin her yerine koyacağım" dedi Changbin okşadığı saçlara nazik davranarak
"İlerde ayrılırsak ne olacak o resimler ya parçalayıp yakarsan? Emeğim çöpe gider ve o resimler kötü birer anı kalır çok korkunç" dedi Hyunjin korkuyla, Changbinin elleri durdu
"Seni asla bırakmayacağım o yüzden unut bunları iki dakikada ayırdın bizi ayıp be" dedi şakaya vurarak, o anlık bastırdığı hisler patlak vermiş gibiydi
"Evet beni bırakırsan seni gebertirim" dedi Hyunjin kafasını kaldırıp, Changbin dudaklarına öpücükler bıraktı
"Evet gebert beni senin ellerinde gebermek bana ödül olur parayla başkasını tut öyle gebert" dedi Changbin gülerek
"Saçmalama salak" dedi Hyunjin ve kollarını onun boynuna sardı ve öpücükleri devam etti.
Hyunjin nereden bilebilirdi ki kendisinin onu bırakacağını, derin bir nefes aldı. Kapalı gözlerini açtı, ağlamamak için dudaklarını sıktı.
Çok saçmaydı ama onu bugün burada görmek istemek çok mu bencillikti. En azından uzaktan izleseydi onun için çizdiği resimleri, yedi ayda attığı her bir fırça darbesinde onun adını geçirmişti aklından.
Bu beklentiye girmek bencillikti kendinden daha çok nefret etti, aynadan kendine baktı. Uzun sarı saçları uzun değildi ve artık rengarenk giyinmekte içinden gelmiyordu. Siyah bir gömlek altına ise siyah kumaş bir pantolon giymişti. Bakışları ise boştu, sergi insan dolmaya başlamıştı bile.
Aldığı tebrikler vardı, alkışlar başarılar ve ödüller herkes kendi çapında resimleri yorumlarken Hyunjin için öncesi ve sonrası vardı. Ondan öncesi ve sonrası. Ondan önceki resimler daha aydınlık ve daha gösterişli renk paleti daha genişken ondan sonraki resimler daha karanlık ve daha iç boğucuydu ve renk paletinin büyük bir çoğunluğu siyah ve tonlarıydı.
Serginin adı ise 'avant cela, après cela' ondan önce, ondan sonra.Hyunjin bütün gün tebrikler övgüleri kabul etmişti, herkes büyülenirken o sergisine en iyi şekilde sahiplik etmişti. Bir yanı buruk olsa da gece güzel geçmişti. Gece yarısına doğru herkes sergiyi terk ederken Hyunjin resimleri ile baş başa kalmak istedi. Bugünü gözden geçirmek için kalmıştı. Ve beklediği an gelmemişti.
Changbin sergiye gelmemişti.
Bir yanı onu haklı bulsada bir yanı oturup çocuk gibi ağlamak istiyordu.
Gelen çiçeklere ve hediyelere bakmak için ilerledi, gözüne kocaman bir buket takıldı. Her çiçekten vardı neredeyse, devasa bir buketti. Once hediyenin çiçeğin ardından dikkatini o çekmişti belki hissetmişti.
Bukete yaklaştı ve üzerindeki kartı aldı, yavaşça araladı.
"Ben tek bir çiçek sevmem, çiçek bahçesi severim"
Canavarsu"Her gün farklı çiçekler alıp geliyorsun niye?" Dedi Hyunjin elindeki çiçeklere bakıp
"Ben bulmak istedim sevdiğin çiçeği ama sen her çiçeğe aşırı mutlu oluyorsun anlamıyorum ki?" Dedi sesindeki o çaresizliği hissetti Hyunjin gülmeden edemedi
"Aslında çok doğru bir şey yapıyorsun da ondan mutlu oluyorum"
"Ne yaptım?" Dedi Changbin
"Ben tek bir çiçek sevmem, çiçek bahçesi severim" dedi Hyunjin dudaklarını öperek
"Bende sana bir çiçek bahçesi yaratırım o zaman" öpücüğüne karşılık vererek. Changbin her eve geldiğinde elinde bir çiçek olurdu her gün farklı çiçekle gelirdi. Hyunjin bilmediği çiçekleri sorardı. Changbin ise onun için araştırıp tüm sorularına cevap olurdu.
Dizlerinin üzerine çöktü, aylardır dökmediği göz yaşlarını bıraktı. Hıçkıra hıçkıra hatta bağıra bağıra ağladı. Nefesi alamadı öksürüklere boğuldu ama ağlamaya devam etti, gücü bitti küçücük kaldı ama o ağladı. İçindeki özlemi yıkıp mahvetmek için ağladı. Darmaduman olmak için ağladı içinde cayır cayır yakan özlem için ağladı hiç susmadı. Bütün gece hatta saatlerce ağlamıştı bir süre sonra göz yaşları bile bitmişti ama o hala iç çekiyor ağlıyordu. Bütün anıları tek tek düşünürken kalbini sızlatan aşkı ile boğazında kocaman yumrular oluştu. Kucağına sıkı sıkı bastığı çiçek buketi ile otururken sessiz sergide sessizliği bozan telefonuna gelen bildirim olmuştu. Okuduğu bildirimle suratında kuruyan göz yaşları tekrar ıslanmaya başlamıştı.
"Tebrikler Hyunjin! Bütün resimlerin satıldı tek bir kişi aldı adam adı Seo Changbin"
———
Bu hasret bizi bitirdi aq
Changbin idol aq mukkemel biri
Hyunjinin cizdigi resimleri instada paylascam buradan olmuyo yuklenmedi niye anlamadim??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gym boy lover
FanfictionHyunjin Ben soft bıcır bıcır resim çizip safe place olurken senin kemik kırman ironik değil mi? Resmen best couple -Changjin -Text-düzyazı