Zemheri / SeyFer

2.Bölüm "In me omnis spes est mihi."

"Eşim. Seyran"

Gülgün daha 4 yıldır görmediği, koklayamadığı oğluna sarılmak yerine yanında olan bu kızın kim olduğunu sormuştu. Anlamıyordu Ferit. Çok mu zordu her şeyi boşverip oğluna sarılmak? Annesi de aynı babası gibiydi. Vardı ama yokluktan da bir farkı yoktu. Çocukken anlayamazdı. Neden annesinden izin alamadığını, neden annesinden bir şey isteyemediğini anlayamazdı. Çünkü annesi de aynı küçük Ferit gibi korkardı Halisten. Annesiyle uzun uzun konuşmalar yapamazdı Ferit.

Yere düştüğünde annesi yerine evin çalışanları sarardı yaralı dizini. Acıktığında hizmetlilerden isterdi yemeğini. Annesi masal anlatmazdı. Annesi iyi geceler öpücüğü öpmeye gelmezdi. Biliyordu. Her şeyin sebebinin dedesi olduğunu biliyordu. Ama yinede bir anne her şeye rağmen oğluna annelik etmek istemez miydi? Her şeye rağmen oğlu için korkmayıp, karşı gelemez miydi dedesine?

"Ferit sen evlendin mi?" Annesi şaşkınlıktan dilini yuttuğu için Fuat sormuştu.

"Evet"

Seyran bir şey söylemenin doğru olduğunu düşünmüyordu. Ferit daha ailesine şimdi açıklıyordu ve Seyranın araya girmesi doğru olmayacaktı.

"Ferit oğlum şaka mı yapıyorsun? Ne demek evlendim?" Gülgün yaşadığı şoku hala sineye çekememişti. Oğlunun böyle bir şey yapacağı aklının ucundan bile geçmezdi.

"Anne uzun yoldan geldik. İçeri geçelim sonra anlatacağım ben size" dedi Ferit. Annesinin yanlış bir şey söyleyip Seyranı üzmesini istemiyordu.

"Ferit haklı Gülgün anne. Hoş geldiniz" dedi Asuman tüm güler yüzüyle.

"Hoş bulduk Asuman" dedi Ferit. En azından birileri normal bir tepki vermişti.

"Kardeşim! Hoş geldin" Fuat şaşkın yüz ifadesini düzeltip Ferite sarılmıştı. O'da özlemişti kardeşini. Orhan'ın Emin'e duyduğu kıskançlığı belli etmese de Fuat'ta Ferit'e duyuyordu. Hatta Feritin İtalyaya gitmesi onun işine bile gelmişti.

"Hoş buldum abim" Feritin birazda olsa içi rahatlamıştı. En azından onu güzel karşılayanlar olmuştu.

"Sende hoşgeldin Seyran" dedi Fuat gülümseyerek. Neyse ki birileri Seyranı iyi karşılamıştı. Mutlu olmuştu Seyran. Sevdiği adamın ailesiyle, yaşadığı yerle tanışacaktı. Her ne kadar bu evde kötü anısı olduğunu bilse de yerini güzel anılarla doldurmak istiyordu. Elinden geldiğince destek olacaktı Ferite. Bu evde yalnız kalmasına izin vermeyecekti.

"Hoş buldum" Asumanlada aynı şekilde selamlaşmıştı Seyran.

Gülgün arkada durmuş ve kaşlarını çatarak onları izliyordu. Neyse ki Ferit annesinin bu tavrı göstereceğini bildiği için çok takmamıştı.

"Anne yıllar sonra oğlun gelmiş böyle mi karşılayacaksın bizi?" dedi Ferit üzüntüsünü belli etmeden gülümseyerek.

"Hoş geldin oğlum. Çok özledim seni. Burnumda tüttün burnumda" dedi Gülgün oğluna sarılarak. Yanında ki gelini olan kızı bile unutmuştu. Ardından tam zamanı diyip Seyran bir adım attı.

"Merhaba efendim. Seyran ben" dedi Seyran gülümseyerek. Sonuçta bu kadın Feritin annesiydi ve onunda annesi sayılırdı. Kim bilir belki de iyi anlaşacaktı bu kadınla. Anne duygusunu uzun zamandır tatmıyordu Seyran.