Uzay'ın Maviyıldızı mı? yoksa Maviyıldız'ın Uzayı mı¿

Bölüm 5

Okulun son zili çaldığında, hepimiz biraz rahatlamıştık. Uzun ve zor bir gündü, ama sınıfta geçen gergin dakikaların ardından dışarı çıkmak, biraz olsun nefes aldıracaktı. Lila, Kayra, Gamze ve ben koridora çıktık.

Tam çıkış kapısına doğru yürüyorduk ki Kayra birden durdu. Telefonu çalmıştı ve ekrana bakarken yüzü ciddileşti.

(Kayra)"Gitmem lazım, Acil bir iş çıktı, eve gitmem gerekiyor."

O an yalnız kalacak olmamız, içimde bir huzursuzluk yarattı. Kayra her ne kadar güçlü biri olsa da, onun varlığı bizi her zaman daha güvende hissettirirdi. Ama ona bir şey diyemedim.

(Mavi)"Sorun değil, biz idare ederiz," dedim, her ne kadar sesimdeki tereddütü fark etse de bana güven dolu bir bakış attı.

(Kayra)"Tamam, dikkatli olun," diyerek hızla koridorda kayboldu.

Biz üç kişi, biraz tedirgin de olsak yolumuza devam ettik. Koridorun sonuna geldiğimizde, tam okuldan çıkmak üzereyken, aniden arkamdan sert bir ses duydum.

(Uzay)"Maviyıldız."

Dönüp baktığımda, karşımda Uzay'ı gördüm. Yine o sert ve donuk bakışlarıyla bana bakıyordu. Gamze ve Lila da duraksadı, ama Uzay'ın doğrudan bana seslenmesiyle ikisi de endişeli bir şekilde birbirine baktı.

(Uzay)"Seninle biraz konuşabilir miyiz?" diye devam etti Uzay

Gamze, sessizce koluma dokundu. Gitme, der gibiydi gözleri. Ama bir şekilde bu konuşmanın kaçınılmaz olduğunu biliyordum.

(Mavi) "Siz devam edin, ben gelirim," dedim onlara, cesur bir tavır takınmaya çalışarak.

Gamze ve Lila tedirgin bir şekilde kapıya yöneldiler, ben ise Uzay'ın peşinden okulun sessiz bir köşesine doğru ilerledim. İnsanların pek uğramadığı, kimsenin duymayacağı bir yerdi. İçimden bir ürperti geçti, ama bunu ona belli etmemeye çalıştım.

(Uzay) "Bak, Maviyıldız," dedi, derin bir nefes alarak.

Sert ve soğuk duruşu, yerini daha farklı bir şeye bırakmıştı. Gözlerinde bir yumuşama vardı

(Uzay)"Sen... çok farklısın. Diğer kızlar gibi değilsin. Güzelim... seninle ilgili bir şey var. Bunu sen de hissetmiyor musun?"

Sözleri mideme bir yumruk gibi oturdu. İçimde bir ürperti hissettim, ama soğukkanlılığımı koruyarak ona baktım.

(Mavi)"Uzay, ne dediğinin farkında mısın? Ben seninle böyle bir şey düşünmüyorum."

O ise alaycı bir gülümsemeyle biraz daha yaklaştı.

(Uzay)"Tatlım, buna gerek yok. Sadece hisset. Benim sana olan hislerimi... Sen bunu biliyorsun, değil mi? Beni anlaman için ne yapmam gerekiyor?"

(Mavi)"Uzay," dedim, derin bir nefes alarak. "Bu sağlıklı değil. Bu, takıntılı bir davranış. Sen beni tanımıyorsun bile. Bu bir hayranlık ya da ilgi değil, bu bir saplantı ve sana zarar verecek."

Gözlerindeki sertlik geri döndü.

(Uzay)"Sen gerçekten böyle mi düşünüyorsun?" dedi, sesi tehditkar bir tona bürünmüştü. "Sana olan hislerimi ciddiye almadığını mı düşünüyorsun?"

(Mavi)"Bu hisler yanlış, Uzay. Bu şekilde bir ilişki yürüyemez. Ben seni sevmiyorum ve bu davranışların beni korkutuyor."

Uzay'ın yüzü karardı. Bir adım daha yaklaştı, aramızdaki mesafe yok denecek kadar azalmıştı.

(Uzay)"Seni bırakmayacağımı biliyorsun, değil mi? Sen ve ben, biz bir bütünüz. Bunu kabullenmek zorundasın. Ne yaparsan yap seni bırakmam."

Kalbim hızla atmaya başladı. Onun bu saplantısı düşündüğümden çok daha derin ve karanlıktı. Sakin kalmalıydım.