SAD SONGS IN A HOTEL ROOM || mabbie

05) i miss you, i'm sorry.

TWEE JAAR GELEDEN

Soms heb je gewoom even rust nodig, de dagen zijn meestal gevuld met intervieuws, show repetities, nummers schrijven en videoclips shooten.

Vandaag is één van de weinige dagen dat ze niks te doen hebben, voor het eerst in weken een vrije dag.

Robbie werd wakker in Matthy's armen, wie nog diep lag te slapen. Opzich wel logisch met hoe hectisch hun dagen gevuld zijn.

Ze liggen lepeltje lepeltje, met Rob als de kleine, Matthy's hoofd ligt vlakbij zijn oor, waar door die het zachte gesnurk van hem goed hoort.

Beide zijn geen snurkers, in ieder geval geen luide, dat vinden ze beide erg chill.

Ochtends zoals deze zijn fijn, gewoon rustig wakker worden met het persoon waar je het meest van houd.

Do you remember happy together?

HEDEN

Robbie denkt vaak nog terug aan die ochtends, en soms hoopt hij dat als hij zijn ogen opent hij Matthy achter hem zou vinden, met zijn armen om hem heen, zijn benen die door die van Robbie heen liggen en het gesnurk te horen bij zijn oor. Hij hoopt gewoon wakker te worden en dat het allemaal een nachtmerrie blijkt te zijn.

Dat ze nooit uit elkaar zijn gegaan en nog een gelukkige relatie hebben. Dat de band nog samen in en hun vriendengroep niet is verandert. Hij mist die tijden.

Hij vraagt zich af of Matthy ook terug denkt aan deze tijden, of hij het ook mist.

i do, don't you?

Waarschijnlijk niet. Alles leek zo perfect, ze waren zo gelukkig. Maar het leek alsof het één dag allemaal veranderde. Dat hij zijn gevoelens opeens kwijt was. En dat allemaal om Robbie er nog niet klaar voor was om uit de kast te komen. Is hij daar nog steeds boos om? Of heeft hij hem eindelijk vergeven?

Then all of a sudden, you're sick to your stomach, is that still true?

Robbie dacht altijd dat ze eem forever ding waren. Dat ze nooit uit elkaar zouden gaan, dat ze voor altijd waren. Matthy zei dat ook altijd. Dat ze voor altijd bij elkaar blijven, dat ze samen oud zouden worden. Blijkbaar niet.

Robbie had nog zo zijn best gedaan, gesmeekt of Matt hem een tweede kans wou geven. Maar dat zat er niet in. Hoe hard hij ook zal vechten voor hun, zou het nooit meer het zelfde zijn.

You said forever and in the end i fought it.

Koen vertelde hem dat het misschien beter was zo. Beter dat ze uitelkaar zijn. Maar is het wel beter voor hun? Robbie twijfelt daar over. Want als het beter zou zijn, waarom voelt hij zich dan nog zo rot?

Please be honest are we better for it?

Robbie dacht dat Matthy hem haatte. Dat hij hem niet meer mocht puur om die er niet klaar voor was. Maar toen Robbie die avond het hotel verliet, zijn telefoon achterliet en niemand vertelde waar die heen ging bleek dat hij wel om hem gaf.

Via hum vrienden had die gehoort dat Matthy in paniek was, bang was wat Robbie ging doen, hij had blijkbaar de hele nacht om hem gezocht, zijn naam schreeuwend.

Thought you'd hate me but instead you called.

Hij denkt terug aan vorig jaar, na de band uit elkaar ging zagen ze elkaar veel minder. Hij was bang, bang om hij Matthy toch wel miste. Het speet hem zo ontzettend erg dat hij er niet klaar voor was. Hij is Matthy kwijt geraakt door zijn eigen fouten.

I miss you, i'm sorry.

Hoe bang hij ook was, wist hij dat hij Matthy zou tegen komen, en hij dat niet kon veranderen. In December was er een award show, waar ze beide waren. Ze hadden niet gepraat, hij leek niet eens te merken dat Robbie in het zelfde gebouw was.

Robbie merkte dat wel. Hij zat de hele tijd naar Matthy te kijken, herringeringen die zich afspeelde in zijn hoofd. Dat was de eerste en laatste keer sinds de break up van de band dat hij hen zag. Het doet hem nog steeds pijn, hoe hij niet eens naar hem om keek. Maar ook is hij verward. Betekende hij dan zo weinig voor Matthy?

But i only saw you once in December, i'm still confused.

Hij mist Matthy. Hij mist alles aan hem, zijn lach, zijn grapjes, zijn zachte gezang als ze in bed liggen, zijn aanrakingen, zijb kusjes. Alles. Hij mist zijn geliefde, maar ook zijn beste vriend.

I miss you, i'm sorry.

Hij mist zelfs de ruzies, hij mist het geluid van borden die de grond raken als ze weer een discussie hadden. Hij dacht niet dat hij dat ooit zal kunnen missen.

I miss fighting in your old apartement, breaking dishes when you're dissapointed.

Niks is gebeurt op de manier dat ze het wilden, alle plannen die ze hadden, alle nummers die net wat te duidelijk maken dat het over een man gaat inplaats van een vrouw zouden nooit gereleased worden. De foto's in zijn camera rol blijven daar staan.

Nothing happened in the way i wanted.

Hij kijkt zijn appartement door, overal waar die kijkt ziet hij Matthy. In de keuken waar ze samen kookten terwijl ze mee zongen met de muziek, de bank waar ze knuffelend door brachten, de douche waar ze samen onderstonden na een stress volle dag, zijn slaapkamer waar ze uren lang samen in door brachten.

Every corner of this house is haunted.

Hij kijkt naar zijn mobiel, nog steeds staat Matthy's contact boven aan, waar die hem ook niet weg gaat halen.

Hij twijfelt, zou die hem bellen? Hij weet dat Matthy dat niet wilt, hij wil hun hoofdstuk achter zich laten en een nieuwe beginnen, maar Rob wil gewoon even zijn stem horen.

And i know you said that we're not talking.

Maar Robbie mist hem nog zo ongelooflijk erg, hij houd van hem. Hoe vaak hij het zichzelf ook waar maakt dat hij over hem is weet die dat hij diep van binnen altijd nog van hem zou houden.

I still love you, i promise.

_

1007 woorden.