手紙

ঌ12ঌ

Üzerime doğru eğilen aptala bakıyordum. Neden bunu yaptı bilmiyorum ama bu yanaklarımın kızarmasına neden oldu.

"Benim ondan farkım ne..?"

Gözlerinin içine bakmaya devam ettim.
Ondan farkı ne mi?

"Siz..aynı değilsiniz. Aynı hissettirmiyorsunuz!"

"Tek sorun bu mu?"

Yüzünün her bir köşesini inceledim. Tek bir duygu vardı. Endişe.

"Sen onunla bir değilsin."

"Neden? Çirkin miyim?"

"Hayır."

"Neden o zaman?"

"Çekil üzerimden artık!"

Onu yakasından tutarak üzerimden ittirmeye çalıştım. Bir anda beni yatağa uzandırdı ve üzerime çıktı. Bileklerini kafamın üzerinde yatağa bastırarak hareketlerini kısıtladı.
Sinirle hırlayarak yüzüne bakmaya devam ettim.

"Neden beni sevmiyorsun..?"

"Sana aşık olmak istemiyorum!"

"Neden ama?"

Sinirle dişlerimi birbirine bastırdım.

"Seni istemiyorum!"

"Ama ben seni istiyorum. Direnme Katsuki, benim olacaksın elbet bir gün."

Onu üzerimden ittirerek oturdum, yere düşmemişti ama üzerimden kalkıp yanıma oturmuştu.
Ona baktım. Yüzü normal dursa bile çehresinde bir umut vardı.

Ona bir şans vermemi bekliyordu, belkide sadece onu beklememi. Ben.. Kirishima'dan vazgeçtim. Okula giriş yaptığımdan beri sevdiğim çocuktan vazgeçtim.. o beni ne kadar zamandır seviyor ki?

"Sen..ne kadar zamandır seviyorsun beni?"

Gözlerindeki umut parladı ve hızla cevap verdi. Sesindeki heyecanı hissetmiştim.

"Sınıfa kayıt olduğundan beri! Sen kendini tanıtıyordun, sonra Midoriya ile aranızın kötü olduğunu öğrendim. Midoriya bana senden bahsetti, o anki halin ile çok etkileyici işin ve ben sana Perşembe sabahı saat 10.43'te aşık oldum!"

Yanaklarım hafifçe pembeleşti ve gözlerim şaşkınlık ile açıldı. Kalbimin ritminin bozulduğunu ve hızlandığını hissettim. Saatine kadar hatırlıyor mu?

"Sen..neden beni seviyorsun?"

Gülümsedi ve gözlerindeki şevkat ile bana baktı.

"Sen güçlüsün..cesur, atılgan, naif.. mükemmel birisin Katsuki.. aynı bir melek gibisin.."

"Sikerler, herkes benim tanıdıkları en kaba kişi olduğumu söyledi!"

"Değilsin."

Dediğini şeyin farkında mı? Sanırım aklı dengesini yitirdi. Sorar bakışlarımı ona yönelterek cevap bekledim. Sözünü devam ettirdi.

"Kaba değilsin. Hayatımda tanjdigim en cömert kişisin sen. Sınıftakiler icin yaltigin her iyiliğin farkındayım..sen sadece bunu birilerine göstererek yapmayı sevmiyorsun. Hayatımda tanıdığım en cömert ve nazik insansın Katsuki."

Yanaklarım tekrardan pembeleşirken gözlerim hafifçe kısıldı ve bakışlarım yere döndü. Bu kadar çok şeyi beni izleyerek mi öğrendi?
Beni gerçekten..seviyor mu?

"Sen.. hayatımda gördüğüm en güzel şeysin.."

Kalbim tekrardan hızlanırken bakışlarımı yerden kaldırıp ona döndüm. Gözlerine baktım.