MARİA | GxG

21.

Mina Cevher☁

Uyandığımda beyazlarla kaplı bir odadaydım. Hastane odalarına benziyordu ama Maria'nın kendi evi olduğundan emindim. Kapı açılınca o tarafa baktım içeriye kadın doktor girmişti. Bana gülümsedi ve konuştu.

"Geçmiş olsun."

"Teşekkür ederim acaba bebeğimin ve kendi durumumu öğrene bilir miyim?"

"Bebeklerinizin durumu iyi."

'Bebek-ler' dur ne?

"Bebekler derken?"

"Karnınızda ikizleriniz var hemde tek yumurta ikizleri."

Şokla kadının dediklerini algılamaya çalıştım nasıl yani benim ikizlerim mi olacaktı? Doktor tekrar konuşmaya başlamasıyla onu dikkatle dinlemeye çalıştım.

"Yalnız bedeniniz zayıf olduğundan dolayı size vitamin ve ilaç kullanmanızı isteyeceğim bu sayede daha az risk olur."

"Ne riski?"

Kadın bi duraksadı derin bir nefes aldı ve devam etti.

"Doğumda bebeklerin yada sizin ölme riskiniz var yani 9 ay boyunca kendinize iyi bakarsanız riski azaltmış olursunuz."

Elim direk karnıma gitti bu durum yüzünden endişelenmeye başlamıştım gerçekten. Doktora dönüp sadece teşekkür ettim doktor bir süre bana üzgün bir şekilde baktı ardından odadan çıktı. Yattığım yatak normalde rahat gelirken şimdi çivilere yatıyormuş gibi hissediyordum bütün çiviler sanki sırtıma batıyordu.

Kenarda duran su dolu bardağı alıp içtim sadece biraz sakinleşmek istiyordum o kadar. İkiz doğuracağım ičin sevinse miydim yoksa kendime yada bebeklerime zarar gelebileceğinden dolayı üzülse miydim. Her şey çok kötüye gitmeye başlamıştı ne yapacağımı bilmiyordum. İçeriye giren kişiye baktım Mariaydı muhtemelen uyandiğımla alakalı bilgi vermişlerdi. Hemen yanıma gelip yatağın kenarında diz çöküp elimi tuttu ve öptü.

"İyi misin?"

"Bilmiyorum."

Bir süre yüzüme üzgün bir şekilde baktı onunda üzüldüğünü göre biliyordum korkuyordu bana ve bebeklerimize zarar gelicek diye korkuyordu. Mina gerçekleri bilseydi ne olurdu?

"Maria ne yapacağız?"

"Sen merak etme aşkım her şey kontrol altında olucak ve senle ilerde evli, mutlu, çocuklu olacağız."

Ona gülümsedim uzun süredir gülümsemiyordum ama Maria hemen gülümsememi sağlamıştı. Birbirimize bakmaya devam ederken bi anda gözlerinin ışıldamasıyla tek kaşımı kaldırdım ne olmuştu şimdi?

"Ardayı bulduk ölmemiş düşündüğüm gibi sadece bir odada kilitli tutmuşlar ve birazda hırpalanmış."

Bu güzel habere sevinmiştim Arda ne kadar dövülsede ölmediği sürece yaşayacağından emindim. Yatakta doğrulduğumda Maria hemen beni durdu.

"Hayır hayır olmaz burda kalman lazım kolunda serum var."

Seruma baktım ve hiç umursamadan çıkardım Maria dahada şok olmuştu. Yatakta ayaklandım tam çıkış kapısına doğru yürüyordum ki Ardanın nerde olduğunu bilmediğim aklıma geldi. Arkama dönüp Mariaya bakıp konuştum.

"Ardanın yerini göster."

Maria bıkkınlıkla nefes alıp yanıma doğru geldi ve bir eliyle belimi tutarak beni odadan dışarıya çıkardı. Tahmin ettiğim gibi Marianın evindeydik ama bu ev hiç bana iyi gelmiyordu. Birlikte uzun koridordan geçtik ve bir kapıya vardık Maria kapıyı açtıktan sonra konuştu.